ΒΥΘΙΣΑΤΕ ΤΗΝ ΑΕΚ!

Έξι αγωνιστικές επτά κλεμμένοι βαθμοί από την ΑΕΚ... Αλλοίωση αποτελέσματος στο ντέρμπυ με τον Ολυμπιακό, αλλοίωση αποτελέσματος στον αγώνα της Ξάνθης και ήττα από τον Παναθηναϊκό, χάρη σε ένα γκολ που ξεκίνησε από φάουλ που δεν είδε ο διαιτητής.
Θυμίζω ότι πέρσυ, η ΑΕΚ ξεκίνησε το Πρωτάθλημα με νίκη στο ντέρμπυ με τον ΠΑΟ (2-1), έφερε ισοπαλία στην Τούμπα και πήγε στη Νέα Σμύρνη, όπου πέτυχε καθαρό γκολ που επίσης της ακυρώθηκε χωρίς λόγο.
Ακόμα και αν όλα πήγαιναν κατ' ευχή για τον Δικέφαλο, στην καλύτερη περίπτωση, οι οπαδοί της δικαίως θα είχαν πάθε διωκτικό παραλλήρημα. Δεν είναι ασφαλώς μόνο τα ντέρμπυ με τον Ολυμπιακό, όπου η Ένωση ψάχνει στην... προϊστορία να βρει ένα σφύριγμα υπέρ της. Είναι το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι σε όλα τα κρίσιμα ματς της ιστορίας των τελευταίων 15 χρόνων, δεν έχει υπάρξει 50-50.
Και το συμπέρασμα που δικαίως εξάγεται είναι ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν τη θέλει την ΑΕΚ. Ο λόγος; Είναι απλός: Με ελάχιστες εξαιρέσεις, που μετρώνται στα δάκτυλα του ενός χεριού, καμία άλλη ομάδα δεν έχει το όνομα, τη φανέλα και τη στόφα να σπάσει το δίδυμο Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού. Ένα δίδυμο που θέλει να μοιραστεί τη μεγάλη πίτα του Τσάμπιονς Λιγκ. Η ΑΕΚ χαλάει αυτή τη συρμαγιά. Το σύστημα δουλεύει για ένα πρωτάθλημα σκωτσέζικου τύπου και ο μόνη ομάδα που μπορεί να χαλάσει τη σούπα είναι η ΑΕΚ.
Δαλούκας, Κάκος, Κουκουλάκης δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα εκτελεστικά όργανα εκείνων που ελέγχουν το παιχνίδι. Και όλοι εμείς τα θύματα μίας κατάστασης. Οι καταδικασμένοι να παρακολουθούμε ένα ήδη απαξιωμένο πρωτάθλημα, που αν θα χάσει και την ΑΕΚ από τους πρωταγωνιστές της θα καταντήσει Ουζουμπούρου.

ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥ

Ο Γιώργος Δαλούκας, κατά κοινή (πλην "βαμμένων γαύρων") ομολογία, έκανε πολλά και σοβαρά λάθη στον αγώνα ΑΕΚ - Ολυμπιακού. Λάθη που αφορούν όχι μόνο το μη καταλογισθέν πεντακάθαρο πέναλτυ, αλλά και λάθη στον πειθαρχικό έλεγχο. Η διαιτησία του, είτε το θέλουμε είτε όχι, αλλοίωσε το αποτέλεσμα του ματς.

Οποιοσδηποτε καλόπιστος θα έλεγε ότι "λάθη είναι ανθρώπινα" και θα πήγαινε ήσυχα για ύπνο, μετά τον ντέρμπι τής Τετάρτης. Αυτοί εδώ όμως οι απατεώνες δεν σ' αφήνουν ν' αγιάσεις. Πρώτα, ο παρατηρητής έβγαλε λάδι τον Δαλούκα. Στη συνέχεια η μη παραπομπή του από τα αρμόδια όργανα. Τέλος, λίγες ώρες μετά τα εγκλήματα του Θεσσαλού ρέφερι, η πρόταση να γίνει διαιτητής ΦΙΦΑ.

Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη ότι τα σφυρίγματα κατά της ΑΕΚ, δεν ήταν του Δαλούκα. Ήταν τα σφυρίγματα ενός ολόκληρου συστήματος που κατατρώει τις σάρκες του ελληνικού ποδοσφαίρου εδώ και χρόνια. Αφού κατάφερε ο Δαλούκας σε αυτό το περιβάλλον να επίβιώσει και να επιβραβευθεί μαγκιά του και μπράβο του. Χαρακτηρίζεται, βέβαια από τους φιλάθλους που θα τον φτύνουν, αντί να τον χειροκροτούν, αλλά και τί έγινε; Εδώ άλλοι έφυγαν από το γήπεδο μεταμφιεσμένοι; Μία ροχάλα παραπάνω μία παρακάτω δεν χάλασε ο κόσμος!

ΑΕΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Η ανατομία του πρώτου ντέρμπυ

Ώρα για ντέρμπυ (επιτέλους). ΑΕΚ - Ολυμπιακός, στο ΟΑΚΑ και ήρθε η ώρα να "παίξουμε" λιγάκι με τους παίκτες, τους προπονητές, τις τακτικές, τα "αν" και τα ¨΄ίσως" του μεγάλου αγώνα, προσπαθώντας να δούμε ποια ομάδα είναι το φαβορί και να αποτολμήσουμε ένα προγνωστικό. Έτσι, για πλάκα, χωρίς διάθεση να κάνουμε τους προφήτες επιχειρούμε μία ανατομία του αποψινού αγώνα, για να μην ξεχνάμε ότι αυτό είναι το ωραίο στο ποδόσφαιρο και βέβαια με την ελπίδα ότι το βράδυ θα δούμε ένα όμορφο ματς.

Βάσει των ρεπορτάζ, η ΑΕΚ θα παίξει ή με το 4-4-2 ή με το 4-2-3-1. Πιθανή σύνθεση:
Σάχα - Αραούχο, Μαϊστόροβιτς, Γιάχιτς, Χουανφράν - Λεονάρντο (αριστερά), Μάκος, Καφές, Σκόκο (δεξιά) - Νέμεθ, Μπλάνκο. Στο 4-2-3-1, τη θέση του Νέμεθ θα πάρει ο Γκερέιρο, παίζοντας πιο οπισθοχωρημένος πίσω από τον σέντερ φορ.

Ο Ολυμπιακός θα παίξει με 4-5-1 Νικοπολίδη - Ζεβλάκοφ, Αβραάμ, Μέλμπεργκ, Μπράβο - Ζαϊρί, Τοροσίδη, Λεντέσμα, Ντούντου, Λεονάρντο - Ντιόγο.

Ας κάνουμε πρώτ' απ' όλα μία σύγκριση παίκτη προς παίκτη (με άριστα το 10):
Τερματοφύλακας:
Σάχα - Νικοπολίδης: 7 - 7
Εκρηκτικότητα, καλή και γρήγορη μεταβίβαση με τα πόδια, σπουδαία ρεφλέξ, είναι τα δυνατά σημεία του τερματοφύλακα της ΑΕΚ, που (με εξαίρεση τον αγώνα με την Έβερτον), βρίσκεται σε καλή κατάσταση από την έναρξη του πρωταθλήματος.
Σωστές τοποθετήσεις και αντιδράσεις κάτω από τα δοκάρια, ολύμπια ψυχραιμία, που δεν τη χάνει ακόμα και όταν κάνει μεγάλα λάθη, καθιστούν τον Νικοπολίδη στα 37 χρόνια του έναν από τους κορυφαίους πορτιέρο στην Ελλάδα.

Δεξί μπακ:
Αραούχο - Ζεβλάκοφ: 6 - 6,5
Καλοί και οι δύο στο να κρατάνε τη θέση. Ο Αραούχο είναι πιο επιθετικογενής, σε σχέση με τον Πολωνό, ο οποίος όμως είναι καλύτερος στο ψηλό παιχνίδι και παίρνει μισό πόντο παραπάνω, επειδή τέτοια ντέρμπυ τα ξέρει απ' έξω και ανακατωτά.

Αριστερό μπακ:
Χουανφράν - Μπράβο: 6 - 5,5
Παρόμοια χαρακτηριστικά έχουν και οι δύο. Παρόμοιες καταγωγές (Ισπανία) και παρόμοιες παραστάσεις. Μισό πόντο παραπάνω παίρνει ο φετινός Χουανφράν, λόγω καλύτερης αγωνιστικής κατάστασης.

Στόπερ:
Μαϊστόροβιτς /Γιάχιτς - Μέλμπεργκ/Αβραάμ: 6,5 - 8:
Για πρώτη φορά θα αγωνιστούν μαζί οι κεντρικοί αμυντικοί της ΑΕΚ, ενώ ο Μέλμπεργκ με τον Αβραάμ έχουν παίξει ήδη αρκετούς αγώνες και μοιάζουν αήττητοι σε κάποιες στιγμές. Η κλάση του Μέλμπεργκ δεν συγκρίνεται με αυτή του Μαϊστόροβιτς, ενώ οι Γιάχιτς-Αβράαμ μπορεί να φαίνονται ισάξιοι, αλλά η παρουσία του Μέλμπεργκ ανεβάζει τις μετοχές και του Αβραάμ.
Σημειώστε ότι από την ΑΕΚ λείπουν οι ψηλοί ποδοσφαιριστές, πράγμα που κάνει ευάλωτη την άμυνα της Ένωσης στα στημένα, ενώ ευνοεί τους "ερυθρόλευκους". Αντίθετα, η ΑΕΚ έχει πιο γρήγορους επιθετικούς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η άμυνα των Πειραιωτών είναι αργή.

Δεξί χαφ:
Σκόκο - Ζαϊρί 8 -6,5:
Δεν συγκρίνονται οι δύο παίκτες. Ο Αργεντίνος της ΑΕΚ είναι πιο γρήγορος, με καλύτερη ντρίμπλα και εξαιρετικά τελειώματα. Αν παίξει στο πλάι θα βρει απέναντί του τον Ραούλ Μπράβο και μπορεί να κάνει τη διαφορά. ΘΑ είναι έκπληξη αν ο Ζαϊρί κριθεί αποφασιστικός παράγοντας για την έκβαση του ντέρμπι.

Αριστερό χαφ:
Λεονάρντο (ΑΕΚ) - Λεονάρντο (ΟΣΦΠ): 6 - 7
Η μάχη μεταξύ των δύο συνεπώνυμων ευνοεί τον παίκτη του Ολυμπιακού, ο οποίος παίρνει μισό πόντο παραπάνω, λόγω καλύτερης σωματοδομής (είναι πιο βαρύς σε σχέση με τον παίκτη της ΑΕΚ) και άλλον μισό πόντο, γιατί φέτος κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις και σκοράρει.

Αμυντικά χαφ:
Μάκος/Καφές - Τοροσίδης/Λεντέσμα/Ντούντου: 6,5 - 9
Στην κρίσιμη μάχη της μεσαίας γραμμής, ο Ολυμπιακός υπερέχει κατά κράτος. Και τα τρία αμυντικά του χαφ είναι υπερπλήρη, τόσο στα αμυντικά τους καθήκοντα όσο και στα επιθετικά. Επίσης, το 4-4-2 αφήνει την ΑΕΚ με δύο χαφ στον άξονα, έναντι τριών του Ολυμπιακού, πράγμα που μεταβάλλει σημαντικά την ισορροπία των δυνάμεων.
Για τον Μπάγεβιτς θα ήταν καλύτερα, να ρίξει στη μάχη τον Γκερέιρο στη θέση του Λεονάρντο (και όχι του Νέμεθ), δοκιμάζοντας ένα 4-3-3, με Μάκο/Καφέ/Γκερέιρο στα χαφ. Αυτό θα απασχολούσε περισσότερο θα χαφ του "Θρύλου" και θα επέφερε μεγαλύτερη ισορροπία στο... γρασίδι.

Επίθεση:
Νέμεθ/Μπλάνκο - Ντιόγο: 8 - 7
Υπεροπλία στο χώρο της επίθεσης έχει η ΑΕΚ, καθώς την κακή φόρμα του Μπλάνκο, υπερκαλύπτει η δαιμονιώδης αγωνιστική κατάσταση του Νέμεθ. Ο Ντιόγο μόνος του δεν μπορεί να βοηθήσει επιθετικά τον Ολυμπιακό, ο οποίος όμως μπορεί να βρει πολλές επιθετικές λύσεις από τα χαφ, αφού Λεονάρντο, Ντούντου, Τοροσίδης σκοράρουν ανελειπώς.

Συμπερασματικά:
Ανεξάρτητα από το τί έχουν δείξει μέχρι σήμερα και οι δύο ομάδες, αν πάρει κάποιος τους παίκτες έναν προς έναν θα δει ότι ο Ολυμπιακός υπερέχει. Από εκεί και πέρα, πολλά θα κριθούν από τις επιλογές που θα κάνουν οι δύο προπονητές.
Στην ΑΕΚ, για τις ανάγκες του αποψινού αγώνα, ο Μπάγεβιτς πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο να καλύψει την υπεροχή του Ολυμπιακού στα χαφ, αφήνοντας τους ταχείς επιθετικούς και μεσοεπιθετικούς του να αυτοσχεδιάσουν μπροστά.
Στον Ολυμπιακό, αν καταφέρουν να ελέγξουν το ρυθμό του αγώνα, και πάνε σε έναν κοντρολαρισμένο ρυθμό, χωρίς πολλά τρεξίματα, με πολλά στημένα θα έχουν περισσότερες πιθανότητες να φύγουν με τους τρεις βαθμούς της νίκης (όπως έκαναν στην Τούμπα).

Πάντως το ματς γέρνει προς το "διπλό" παρά προς τον "άσσο". Ίδωμεν.

Παιχνίδι για δύο

Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα και, κυρίως, έτσι όπως τα έφερε το πρόγραμμα του Πρωταθλήματος της Superleague, μέχρι την επόμενη Κυριακή, με την ολοκλήρωση του ντέρμπυ ΑΕΚ-Παναθηναϊκού, νομίζω ότι μπορούμε να έχουμε μία πρώτη αρκετά ισχυρή ένδειξη, για το εάν ο σημερινός τίτλος θα κριθεί ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό ή αν ανάμεσα στους δύο θα μπορέσει να "χωθεί" και η ΑΕΚ.
Το πρωτάθλημα έχει πολύ δρόμο μπροστά του, αλλά οι μέχρι τώρα ενδείξεις είναι σαφείς και η τρέχουσα εβδομάδα απλώς θα τις επικυρώσει. Από τις άλλες ομάδες που θα μπορούσαν να χωθούν, ο ΠΑΟΚ και ο Άρης είναι ήδη έξω από κάθε υπέρβαση. Ο ΠΑΟΚ, μετά βεβαιότητος είναι έξω από κάθε διεκδίκηση, αφού δεν μπόρεσε να αποσπάσει ούτε βαθμό στο ντέρμπυ της Τούμπας από τον Ολυμπιακό. Ο Άρης δείχνει ομάδα ποιότητας, αδικήθηκε κατάφορα στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν φαίνεται ικανός να πάει παραπάνω από τα play offs. Στα crash test με τους "αιωνίους", οι δύο μεγάλες ομάδες της Θεσσαλονίκης έθεσαν τον εαυτό τους εκτός διεκδίκησης τίτλου.
Τώρα έρχεται η σειρά της ΑΕΚ. Το όνομα και η φανέλα της είναι σαφώς βαρύτερες από εκείνα του ΠΑΟΚ και του Άρη. Η ΑΕΚ είναι ομάδα πρωταθλητισμού, λόγω παράδοσης. Στο αυριανό ματς με τον Ολυμπιακό και την Κυριακή με τον ΠΑΟ, πρέπει να δείξει αν φέτος έχει και την ποιότητα να το διεκδικήσει μέχρι τέλους.
Αν στα επόμενα δύο ματς η ΑΕΚ δεν πάρει τουλάχιστον τρεις βαθμούς, τότε αποχαιρετά κάθε όνειρο. Θα μείνει 5, 6 ή 8 βαθμούς πίσω από τον ΠΑΟ και η διαφορά αυτή δεν καλύπτεται με τίποτα, καθώς η ισοπαλία στα Γιάννενα απέδειξε ότι δεν μπορεί η ΑΕΚ να πάει "τρένο" και να μαζέψει τα πάντα, από όπου και αν περάσει. Επίσης, αν στα δύο ντέρμπυ (που σημειωτέον είναι και στην έδρα της) δεν κερδίσει τουλάχιστον έναν εκ των δύο μεγάλων αντιπάλων της δεν θα έχει κανένα ψυχολογικό έρισμα να συνεχίσει τον φτωχό αλλά τίμιο αγώνα της. Θα αποχαιρετήσει κάθε όνειρο για τίτλο ήδη από την πέμπτη αγωνιστική.
Αυτά λέει η λογική και τα μαθηματικά...
Αν με ρωτήσει κάποιος τί προβλέπω, τότε θα πω ότι η τρέχουσα εβδομάδα θα είναι καταδικαστική για την ΑΕΚ. Η ποιότητα των παικτών της είναι υπολείπεται κατά πολύ της ποιότητας του ρόστερ του ΠΑΟ και του Ολυμπιακού και η δουλειά του Μπάγεβιτς δεν έχει πείσει ότι η ομαδική δουλειά μπορεί να καλύψει αυτό το handicap. Αργά ή γρήγορα, αυτό θα φαινόταν στο πρωτάθλημα. Το πρόγραμμα του Πρωταθλήματος έφερε έτσι τα πράγματα, που οι χτυπητές αδυναμίες της ΑΕΚ, ιδίως στο χώρο της μεσαίας γραμμής, θα φανούν άμεσα. Δεν πιστεύω δηλαδή, ότι οι μέσοι της θα μπορέσουν να αντέξουν απέναντι σε Ντούντου, Στολτίδη, Τοροσίδη, Λεονάρντο και μετά από τρεις ημέρες απέναντι σε Κατσουράνη, Ζιλμπέρτο, Νίνη (ή Καραγκούνη). Αν απέναντι σε αυτά τα... hummer, οι Μάκος, Καφές, Γιαχάγια, Ενσαλίβα μπορέσουν να βγάλουν άκρη μέσα σε διάστημα πέντε ημερών, τότε θα έχουν επιτύχει ένα ποδοσφαιρικό θαύμα, ισοδύναμο της επιτυχίας της Εθνικής Ελλάδας στο Euro 2004. Μόνο που ακόμα και εκείνη η ομάδα, στη μεσαία γραμμή κάθε άλλο παρά τυχαίους παίκτες είχε.
Είναι λοιπόν σχεδόν βέβαιο, ότι από τη Δευτέρα και μετά θα έχουμε ένα παιχνίδι για δύο και, ως γνωστόν στους δύο τρίτος δεν χωρεί.

ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ Η ΛΟΓΙΚΗ

Αν μπορούσε ο Σωκράτης Κόκκαλης κάθε Τρίτη να αλλάζει προπονητή θα το έκανε δίχως άλλο. Στην ανορθόδοξη, αλλά καθ' όλα κατανοητή λογική του θείου Σωκράτη, μία ομάδα χρειάζεται να έχει παίκτες, όχι στο πλαίσιο ενός συστήματος και μίας αγωνιστικής λογικής, αλλά στο πλαίσιο της λαϊκίστικης πολιτικής που κάνει όλα τα χρόνια που είναι ο βασικός μέτοχος του Ολυμπιακού. Τα πρωταθλήματα δεν τα κατακτά η ομάδα, αλλά αυτός ο ίδιος. Με τους διαιτητές, με τις παράγκες, με τον Γκαγκάτση, στα χαρτιά. Αυτοί οι τρόποι είναι κατά πολύ καλύτεροι, από κάθε άλλον τρόπο. Έτσι ώστε, ακόμα και τις κούπες που δίκαια σήκωσε ο Ολυμπιακός σε αυτά τα δεκατρία χρόνια (υπάρχουν και τέτοιες και δεν είναι λίγες), εξακολουθεί να τις προβάλει ως προσωπικές του επιτυχίες, παρά επιτυχίες της ομάδας.

Αυτός άλλωστε, μπορεί να είναι ένας από τους λόγους που έδιωξε τον κατά τεκμήριο καλύτερο προπονητή στην Ελλάδα, τον Ντούσαν Μπάγεβιτς και για τους οποίους, στον Ολυμπιακό η ιεραρχία δεν είναι η κλασική: ΠΡΟΕΔΡΟΣ - ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ - ΠΑΙΚΤΕΣ, αλλά ΠΡΟΕΔΡΟΣ - ΒΕΝΤΕΤΕΣ ΠΑΙΚΤΕΣ - ΠΑΙΚΤΕΣ - ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ.

Με τις βεντέτες (δηλαδή με τις μεταγραφές) ο Πρόεδρος κάνει το κομμάτι του προς τους οπαδούς της ομάδας, με αυτές καταφέρνει να δείχνει την ισχύ του στο σύστημα όπου θέλει να επιδείξει ισχύ.

Το να πάρεις έναν καλό προπονητή δεν συμφέρει. Γιατί τότε, οι επιτυχίες αποδίδονται σε αυτόν και όχι στον Πρόεδρο.

Όλα αυτά θα ίσχυαν αναμφισβήτητα και στο μέγιστο βαθμό, αν στη μέση δεν βρίσκονταν και τα... μπικικίνια. Ο φετινός Ολυμπιακός στήθηκε μόνο και μόνο για να παντελονιάσει ο Πρόεδρος τα 20 εκ. Ευρώ του Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτός ήταν ο στόχος, βάσει αυτού του στόχου χτίστηκε η ομάδα, με αυτόν τον στόχο αποκτήθηκε ο προπονητής, Τίμουρ Κετσπάγια. Και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο για να επιτύχεις τους στόχους σου, δεν αρκεί απλά να τους θέτεις... Χρειάζεται και να τους υπηρετείς. Έτσι και έγινε και ο Ολυμπιακός πέρασε στους ομίλους.

Ο Σωκράτης μην κατορθώνοντας να ανανεώσει με τον Βαλβέρδε, δεν γλύτωσε μόνο τη διαφορά του μισθού του Βάσκου με το μισθό του Κετσπάγια. Γλύτωσε και ένα κάρο Ευρώ, που θα έπρεπε να δώσει για μεταγραφές, που σίγουρα θα του ζητούσε ο Βαλβέρδε, σε αντίθεση με τον σεμνό Τίμουρ.

Ο Κετσπάγια, εργατικός και τίμιος, υπηρέτησε τον σκοπό για τον οποίον προσλήφθηκε και πέτυχε αναμφισβήτητα. Για να πάρεις όμως το Πρωτάθλημα, πρέπει να φτιάξεις μία ομάδα για τριάντα αγώνες, όχι για τους τέσσερις των προκριματικών. Εκεί κάπου, το παιχνίδι χάθηκε... Καβάλησε και το καλάμι και στο πρώτο λάθος (0-0 με την Καβάλα), ο Πρόεδρος, που νοιάζεται για το τί θα πει ο κόσμος, τον... σούταρε.

Σε όλα αυτά δεν υπάρχει, βέβαια, καμία λογική. Όλοι λένε να φτιάξουμε ομάδα για να πάρουμε τίτλους. Ο Ολυμπιακός λέει: Ζω και υπάρχω για τον Πρόεδρο. Αν τον Πρόεδρο τον συμφέρει να πάρω παίκτες θα πάρω. Αν τον συμφέρει να πάρω τίτλους, θα τους πάρω, με κάθε μέσο. Το τελευταίο πράγμα που με νοιάζει είναι να χτίσω ομάδα.

Και αυτή η λογική, δεν αλλάζει... Χρόνια τώρα. Μόνο που θα έρθει κάποια στιγμή, που δεν θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της. Και τότε, ο Ολυμπιακός θα έχει σοβαρά προβλήματα να σταθεί στα πόδια του.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ!

Το επεισόδιο του Ζιμπρίλ Σισέ στον Βόλο, κατά τη διάρκεια του φιλικού αγώνα Ολυμπιακού Βόλου - Παναθηναϊκού έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά από ανάλογα περιστατικά, που κάθε άλλο παρά ασυνήθιστα είναι, στα ελληνικά γήπεδα. Θυμίζουμε το περσινό περιστατικό του Σέρτζιο Κονσεϊσάο, στο Χαριλάου, στον αγώνα Κυπέλλου, όπου έβρεχε οικοδομικά υλικά, το επεισόδιο του Νικοπολίδη, που κλότσησε οπαδό που είχε μπει στο γήπεδο και τον απειλούσε και φυσικά το τελευταίο περιστατικό με τον Μιχάλη Σηφάκη.

Σε κάθε περίπτωση, οι ποδοσφαιριστές επέδειξαν διαφορετικές συμπεριφορές. Όλοι επαίνεσαν την νηφαλιότητα του Μιχάλη Σηφάκη, όλοι καταδίκασαν την αντίδραση του Κονσεϊσάο και του του Σισέ ("παίρνει πολλά λεφτά, δεν έπρεπε να τσιμπήσει"), μερικοί δικαιολόγησαν τον Νικοπολίδη που χτύπησε εν ψυχρώ έναν φίλαθλο, αλλά αθωώθηκε επειδή βρισκόταν σε άμυνα...

Δύο μέτρα και δύο σταθμά, στην αντιμετώπιση των ποδοσφαιριστών, εκ μέρους των αρμόδιων δικαιοδοτικά όργανα, των δημοσιογράφων και των "δημοσιογράφων" ανάλογα με το ποια φανέλα φοράει ο κάθε ποδοσφαιριστής. Δεν θέλω να κάνω συγκρίσεις... Να πω δηλαδή, ότι αν ο Νικοπολίδης ήταν σε αυτοάμυνα επειδή του επιτέθηκε ένας κάφρος, τότε τί να πει ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο που έβρεξε στην πλάτη του μία οικοδομή.

Τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, αποτελούν μέρος μίας γενικευμένης νοοτροπίας που δεν προστατεύει τους παίκτες, αλλά τις ομάδες, τους παράγοντες και τους κάφρους (των κερκίδων και των δημοσιογραφικών θεωρίων), που αποτελούν το σύστημα του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Θυμίζω το τέλος του Ντέμη Νικολαΐδη στον αγώνα του κατά της βίας. Ο μόνος Πρόεδρος της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου, που απέβαλε φίλαθλο από το γήπεδό του, επειδή πέταξε μπουκάλι στον καλύτερο παίκτη της αντιπάλου ομάδας (Ριβάλντο), ο μόνος Πρόεδρος που έμπρακτα τα έβαλε με τους ταραξίες των γηπέδων κατηγορήθηκε από ολόκληρο το σύστημα και εν τέλει αποβλήθηκε ως αποτυχημένος.

Αυτοί είμαστε, αυτό είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και όσο κανένας δεν θα προστατεύει τους πραγματικούς πρωταγωνιστές, δηλαδή, τους ίδιους τους παίκτες, όλους ανεξαιρέτως τους παίκτες και όχι μόνο εκείνους του Ολυμπιακού, αυτά θα είναι τα αποτελέσματα.

ΥΓ Περιμένουμε ακόμα και σήμερα μία ανακοίνωση υπέρ του Σισέ από τον ΠΣΑΠ

Η ΦΤΩΧΙΑ ΦΕΡΝΕΙ ΓΚΡΙΝΙΑ

Μεταγραφές τέλος! Η γκρίνια αρχίζει...

Και ίσως να είναι η πρώτη φορά που από τους τρεις μεγάλους, οι οπαδοί και των τριών δικαιολογημένα γκρινιάζουν, γιατί αισθάνονται ότι τα αφεντικά των ομάδων τους τους έχουν πάρει στο... ψιλό.

Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός... Η φτώχια φέρνει γκρίνια, αλλά στην προκειμένη περίπτωση η γκρίνια είναι και προϊόν μίας σειράς από παραμύθια που ειπώθηκαν μέχρι σήμερα και που (φυσικά) δεν είχαν happy end.

Ο πρωταθλητής Ολυμπιακός, η πειραϊκή υπερομάδα με το γήπεδο και τον Super Duper Πρόεδρο, κινήθηκε φέτος σε ρηχά (μεταγραφικά) νερά. Ο Πρόεδρος δεν έκανε το "δώρο", που "πάντα κάνει" (όπως λένε τα παπαγαλάκια των εφημερίδων) και ο λαός δυσανασχετεί. Οι προσθήκες που έγιναν, δεν αρκούν για ανταποκριθούν στη φαντασίωση των οπαδών, σχετικά με το μεγαλείο του Θρύλου.

Από την ομάδα έφυγαν πολλοί ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής Τζόρτζεβιτς, Λέτο, Πατσατζόγλου, Άντζας, Μπελούτσι, Κοβάτσεβιτς και ο παγκίτης Μενδρινός.

Στη θέση τους ήρθαν ο Μέλμπεργκ και ο Μαρέσκα, ενώ επέστρεψαν από το δανεισμό τους οι Λεντέσμα και Ρ.Μπράβο. Και οι τέσσερις, προφανώς θα ενισχύσουν την ομάδα, κυρίως σε ό,τι αφορά την αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού, αλλά το κενό της αριστερής πλευράς δεν μπορεί να καλυφθεί από τον Ζαϊρί. Στην επίθεση, η παραμονή του Ντέρμπισιρ στο λιμάνι θα καλύψει αυτό που τώρα εμφανίζεται σαν κενό, με την προϋπόθεση ότι ο Ντιόγο θα βγει από το λίθαργο και θα αρχίσει να παίζει μπάλα. Κατά τη γνώμη μου, ο Ολυμπιακός έχει πρόβλημα ποσότητας και όχι τόσο ποιότητας στο ρόστερ του, που από τη μέση και πίσω μου φαίνεται αδιαπέραστο, όπως φάνηκε και στο ξεκίνημα της σεζόν (0 γκολ παθητικό σε 5 αγώνες).

Το πρόβλημα, για τον Σωκράτη Κόκκαλη είναι ότι το... 9-0 δεν συνοδεύτηκε και με τις αντίστοιχες θετικές εμφανίσεις , η πρόκριση στους ομίλους φέρνει στα ταμεία 20 εκ. Ευρώ περίπου, αλλά οι "παικταράδες" (που λέει και ο Αλέφαντος) δεν ήρθαν, παρά το παραμύθι για Μαντσίνι, Κουαρέσμα κλπ. Ο Σωκράτης επένδυσε πολλά στο (άλλο) παραμύθι της επένδυσης Μαρινάκη, αλλά ούτε αυτό του βγήκε.

Άλλωστε, σ' αυτό το σενάριο εκείνος που έχει την τεχνογνωσία είναι ο Νίκος Θανόπουλος. Το έστησε περίφημα τον περασμένο Δεκέμβριο, για να μην ενισχύσει την ομάδα του, το καλλιέργησε περίφημα και φέτος το καλοκαίρι για να κερδίσει χρόνο και να καθυστερήσει την ενίσχυση της ομάδας του και παίζοντας με τη φωτιά, σε σχέση με την πρόκριση στους ομίλους του Europa League. Ο κόσμος της ΑΕΚ, το είχε πάρει απόφαση και ήταν διατεθιμένος να στηρίξει τη διοίκηση στον αρχικώς χαραγμένο δρόμο των λίγων ενισχύσεων και της διατήρησης του βασικού κορμού της ομάδας. Η ΑΕΚ πήρε Καράμπελα και Ιορντάκε (ελεύθερους), Λούκατς και Μανωλά (με ελάχιστο κόστος) και μέχρι το τέλος Ιουλίου η μόνη ουσιαστική προσθήκη της ομάδας ήταν ο Γρηγόρης Μάκος (800.000 € περίπου).

Μετά από αυτές τις "αγορές", οι Ενωσίτες περίμεναν ένα μήνα, τρώγοντας το παραμύθι των ζάμπλουτων επενδυτών που θα έφερναν στους Θρακομακεδόνες, της... Παναγιάς τα μάτια.

Και όταν αποδείχθηκε η φούσκα, ο κ. Θανόπουλος έκλεισε (μία εβδομάδα πριν το ματς με τη Βασλούι) τον Λεονάρντο και τον Αραούχο...

Τα χειρότερα όμως, δεν τα είχαν δει οι ΑΕΚτζήδες. Καθώς 48 ώρες πριν τον κρίσιμο ευρωπαϊκό αγώνα, πωλήθηκε ο Κυργιάκος και η δέσμευση της διοίκησης για διατήρηση του βασικού κορμού πήγε... περίπατο. Ο κος Θανόπουλος, που φαίνεται να ξέρει καλά πώς παίζεται το επικοινωνιακό παιχνίδι προσπάθησε να χρυσώσει το χάπι παίρνοντας τους Νέμεθ, Χέρσι, Γκερέιρο, Γιάχιτς, Άρσε και (ίσως) Ζόνας. Το θέμα είναι το κατά πόσο πείθει ότι τα λεφτά που λέει ότι έβγαλε από την πώληση του Κυργιάκου (3 εκ. λέει η ανακοίνωση της ΠΑΕ), τα ξαναέριξε στην αγορά, για την ενίσχυση της ομάδας. Από τα 3 εκ. που (λέει ότι) πήρε

έχωσε 600 χιλ. για τον Γιάχιτς και 300 χιλ. για τον Γκερέιρο. Οι υπόλοιπο είναι δανεικοί και το break even θα επιτευχθεί μόνο αν αποκτήσει τον Ζόνας (που μάλλον δεν θα έρθει). Και εκεί κοροϊδία, δηλαδή... Σε κάθε περίπτωση όμως, με Ζόνας ή χωρίς Ζόνας, το ρόστερ της ΑΕΚ είναι αρκετά γεμάτο και το ξεκίνημα της σεζόν, σε επίπεδο αποτελεσμάτων κρίνεται ως θετικό, παρόλο που οι εμφανίσεις της ομάδας δεν πείθουν. Και επιπλέον, δεν πείθει ο μεταγραφικός σχεδιασμός μίας ομάδας, όπου οι διοικούντες της αρχικά έλεγαν ότι θα γίνουν λίγες προσθήκες και εγκαίρως και στο τέλος αγόρασαν 12 παίκτες εκ των οποίων οι εφτά αγοράστηκαν τις τελευταίες 15 ημέρες.

Απογοητευμένοι αισθάνονται και οι οπαδοί του Παναθηναϊκού. Κι αυτό γιατί η άμυνα της ομάδας δεν ενισχύθηκε όπως θα έπρεπε. Η προσθήκη της τελευταίας στιγμής, ο Στέργος Μαρίνος αφήνει πολλές ελπίδες, αλλά ο σχεδιασμός της ομάδας και φέτος είχε ως μεγαλύτερο στόχο τον εντυπωσιασμό και όχι την ουσιαστική ενίσχυση. Βέβαια, οι προσθήκες Κατσουράνη, Σισέ και Λέτο δεν μπορεί παρά να βοηθήσουν τους Πράσινους να ανέβουν ένα σκαλί παραπάνω, αλλά οι απορίες παραμένουν. Ιδιαίτερα, από τη στιγμή, που στον πάγκο της ομάδας παραμένει ο Χενκ Τεν Κάτε...

ΡΩΤΗΣΑΝΕ ΤΟΝ ΕΞΥΠΝΟ ΚΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ

Μια φορά, είπανε στο λιοντάρι να πάει να παλέψει με το γουρούνι. Όλοι στοιχημάτισαν ότι το λιοντάρι θα κέρδιζε τη μονομαχία. Όμως, το γουρούνι, λίγο πριν τον αγώνα, πήγε και κυλίστηκε στις λάσπες και εμφανίστηκε βρωμερό και καταβρώμικο. Το λιοντάρι το είδε και αποχώρησε, χωρίς να παλέψει. Προφανώς, αν είχε μία ωραία αντιλόπη απέναντί του, θα την κυνηγούσε και θα την κέρδιζε με ομορφιά και στίλ.
Μην περιμένουμε από τον Ολυμπιακό να παίξει ωραίο ποδόσφαιρο με τη Σερίφ Τιρασπόλ, στην Υπερδνειστερία (δεν ξέρω καν αν γράφεται έτσι, αυτή η ημι-αυτόνομη περιοχή). Το κίνητρο και η διάθεση των ποδοσφαιριστών δεν μπορεί να είναι η ίδια, όσο με το αν έπαιζαν, πχ. με την Βέρντερ ή έστω τον ΠΑΟ, την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ. Γι' αυτό η κριτική που γίνεται για τη μέτρια εμφάνιση είναι υπερβολική.
Είναι ωστόσο και εντελώς άδικη, για τον εξής απλούστατο λόγο:
Για ρωτήστε έναν οπαδό της ΑΕΚ, τί θα έδινε προκειμένου να φύγει η ομάδα του νικήτρια με 2-0 από το Βασλούι; Ή έναν φίλο του ΠΑΟ πόσο θα υπέγραφε για ένα φτωχό, αλλά τίμιο 1-0 επί της Ατλέτικο;
Ιδίως οι πρώτοι, μετά τα όσα συνέβησαν με τη μεταγραφή του Κυργιάκου στη Λίβερπουλ, αλλά και μετά το δραματικό μεταγραφικό παζάρι του καλοκαιριού, όπου η ΑΕΚ δεν μπορούσε να κλείσει έναν παίκτη για διαφορά 100.000, θα έλεγαν: "κακή εμφάνιση και 0-2 (για να μην πω 0-0), παρά να χάσουμε έστω και μισό-0!".
Κακά τα ψέματα: Ο "Θρύλος" ελέω Κετσπάγια, πέρασε τους δύο γύρους των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ με άνετα αποτελέσματα. Φυσικά, οι αντίπαλοί του δεν ήταν μεγαθήρια. Ενδεχομένως, η Σέριφ να ήταν χειρότερη και της Σλόβαν. Όμως, και η ΑΕΚ έχει μεγαλύτερο όνομα απέναντί της; Πριν λοιπόν βιαστούν κάποιοι να κατηγορήσουν τον Τιμούρ και την ομάδα του, να γελάσουν κάτω από τα μουστάκια τους για την ομολογουμένως κακή εμφάνιση του Ολυμπιακού, ας κοιτάξουν πρώτα τα χάλια τους ή καλύτερα ας κοιτάξουν να είναι σοβαροί και συγκεντρωμένοι. Διότι, όταν ρωτάς τον έξυπνο, απαντάει εκείνος που έχει. Και ο Ολυμπιακός, προς το παρόν από όλους τους υπόλοιπους έχει τη σιγουριά για το σεντόνι, με όλα όσα αυτό σημαίνει.

Με όλα αυτά δεν θέλω να υποστηρίξω ούτε ότι η ΑΕΚ (ο ΠΑΟ και ο ΠΑΟΚ) θα αποκλειστούν, ούτε ότι ο Ολυμπιακός είναι υπερομάδα. Ισχυρίζομαι όμως, ότι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση απαιτείται προσήλωση στον στόχο και σοβαρότητα. Τέτοια προσήλωση την έχει δείξει μόνο ο Ολυμπιακός. Ο Παναθηναϊκός την έχασε ήδη στην Πράγα. Ο ΠΑΟΚ την έχασε στον επαναληπτικό με τη Βαλερένγκα. Η ΑΕΚ την έχασε πριν ακόμη φτάσει στο αεροδρόμιο για το Βασλούι...
Ο Ολυμπιακός, μπορεί να μην έχει ομάδα, έχει όμως τη σοβαρότητα. Και διατηρώντας τη σοβαρότητα, έχει και τα φράγκα για να φτιάξει και την ομάδα. Οι άλλοι;

Στερνή μου γνώση, να σ' είχα πρώτα...

Τα πρώτα ματς των ομάδων μας, στο πλαίσιο των προκριματικών αγώνων των ευρωπαϊκών διοργανώσεων έγιναν. Η Λάρισα ήδη αποχαιρέτησε, ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ βρίσκονται με το ένα πόδι στην επόμενη προκριματική φάση, ο Παναθηναϊκός με το ένα πόδι απ' έξω και μόνο η ΑΕΚ περιμένει αμέριμνη (;) τη στιγμή που θα πατήσει κι αυτή ευρωπαϊκό χορτάρι.
Στην πραγματικότητα ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ έκαναν το αυτονόητο απέναντι σε ομάδες μεσαίας δυναμικότητας. Το αυτονόητο δεν έκανε η Λάρισα, που αποκλείστηκε από μία μέτρια ομάδα και φυσικά ο Παναθηναϊκός που έπαιξε με μία πραγματική ομάδα (όχι μεγαθήριο, αλλά σημαντική ομάδα) και στην ουσία προβλημάτισε, όχι τόσο για το αποτέλεσμα, αλλά για την κακή εμφάνιση.
Είναι αδύνατο από αυτό το πρώτο δείγμα γραφής να βγάλουμε συμπεράσματα για το μέλλον. Παρόλο που στην κόντρα Κετσπάγια - Τεν Κάτε ισχυρίζομαι ότι ο Γεωργιανός έχει μεγαλύτερα πλεονεκτήματα από τον Ολλανδό (σ' αυτό το blog θα δείτε μία πρώτη σύγκριση των δύο, όπου ισχυρίζομαι ότι ο Τιμούρ κερδίζει στα σημεία τον Τεν), δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα να γράψω ότι δικαιώνομαι ή διαψεύδομαι. Και οι δύο (όπως όλοι άλλωστε) θα κριθούν όταν έρθει η ώρα και όχι φυσικά πριν καλά-καλά αρχίσει η περίοδος.
Έτσι, το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να βγάλει κάποιος είναι ότι στο ποδόσφαιρο υπάρχει μία ιδιόμορφη τυφλή δικαιοσύνη, που αποκαθίσταται σχεδόν πάντα και που βάζει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
Η προκριματική φάση των ευρωπαϊκών κυπέλλων δεν μπορεί να αποδείξει αν μία ομάδα δούλεψε σωστά το καλοκαίρι ή όχι... Πιο πολύ αποδεικνύει αν η κάθε ομάδα την περασμένη χρονιά πήρε αυτό που της άξιζε και αν το καλοκαίρι δεν έκανε μεγάλα λάθη. Τί εννοώ;

1. Ο Ολυμπιακός πέρσυ αποκλείστηκε από την Ανόρθωση και υποβιβάστηκε στο ΟΥΕΦΑ. Αντίθετα ο Παναθηναϊκός, πέρσυ, απέκλεισε την πιο ισχυρή από την Ανόρθωση, Σπάρτα Πράγας. Και οι δύο προπονητές (Βαλβέρδε και Τεν Κάτε) ήταν νεοφερμένοι στις ομάδες τους, είχαν αρχίσει να τις δουλεύουν μόλις λίγες ημέρες και θεώρησαν ότι για να προκριθούν θα έπρεπε να στηριχθούν στο προϋπάρχον υλικό και όχι στους νεοφερμένους παίκτες. Έτσι, ο Τεν Κάτε πέρσυ, έκανε μικροαλλαγές στην ενδεκάδα του και ο Βαλβέρδε επίσης. Ο ένας προκρίθηκε, διότι το υλικό που είχε ήταν ομοιογενές και ανώτερο της Σπάρτα. Ο άλλος αποκλείστηκε διότι το υλικό που είχε διατηρούσε, μεν την ομοιογένειά του, αλλά δεν ήταν ανώτερο της Ανόρθωσης, αφού όπως θα θυμόσαστε ο Ολυμπιακός της περίοδου 2007-2008 είχε πάρει ένα πρωτάθλημα στα χαρτιά και του είχε παραδοθεί στον Βάσκο σμπαράλια.
Η δικαιοσύνη του ποδοσφαίρου έδωσε την πρόκριση στον ΠΑΟ και έριξε τον Θρύλο στο ΟΥΕΦΑ.
2. Φέτος, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ο Κετσπάγια επέμεινε να μην αλλάξει την ομάδα... Ουσιαστικά, ο μόνος νέος παίκτης του Ολυμπιακού που έπαιξε με τη Σλόβαν ήταν ο Μέλμπεργκ. Έβαλε τους πιο ετοιμοπόλεμους παίκτες που είχε στη διάθεσή του (ανεξαρτήτως ονόματος) και κέρδισε διότι ακόμα και τα λεγόμενα "δεύτερα" του Ολυμπιακού είναι ανώτερα από τη Σλόβαν. Το ίδιο έκανε και ο Σάντος. Ο ΠΑΟΚ, που κέρδισε στο Όσλο, δεν είχε μεγάλες διαφορές σε σχέση με τον περσινό. Ο Πορτογάλος προπονητής δεν έριξε στη φωτιά τις περισσότερες από τις μεταγραφές του, και βγήκε νικητής επειδή ακόμα και το περσινό (ελλειπές) ρόστερ του ήταν κατά πολύ ανώτερο, σε σχέση με τη Βαλερένγκα.
Αντίθετα, ο Τεν Κάτε τα έκανε όλα μπάχαλο. Όχι μόνο έβαλε πολλούς νέους παίκτες, αλλά τους άλλαξε και τον τρόπο που έπαιζαν σε σχέση με πέρσυ. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό.
Ακόμα περισσότερες αλλαγές έκανε ο Ουζουνίδης, που κατέβασε μία ομάδα εντελώς καινούρια. Σε συνδυασμό με το πιάσιμο των παικτών από την προετοιμασία, δεν κατάφερε ούτε να κοιτάξει στα μάτια τους Ισλανδούς.

Συμπέρασμα:
Στα προκριματικά του καλοκαιριού εκείνο που παίζει καθοριστικό ρόλο είναι η ομοιογένεια μίας ομάδας, διότι σχεδόν καμία δεν είναι ικανή να εμφανιστεί έτοιμη σε επίπεδο (νέας) τακτικής και φυσικής κατάστασης. Θυμηθείτε την ΑΕΚ του Μπάγεβιτς, όταν απέκλεισε τη Ρέιντζερς. Οι παίκτες της είχαν βρεθεί το καλοκαίρι, ξέροντας τί έπρεπε να κάνουν από την περασμένη χρονιά. Βρήκαν τη Ρέιντζερς που είχε ξοδέψει πολλά λεφτά για να πάρει σπουδαίους παίκτες και την... τσάκισε. Αντίθετα, η ΑΕΚ του Τουμπάκοβιτς πήγε με πολλά νέα ονόματα στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, δεν είχε καμία ομοιογένεια και αποκλείστηκε από κάποια... ΑΙΚ που μπορεί να μην ήταν μεγαθήριο, αλλά ήταν ήδη ομάδα.

Φυσικά, στην περίπτωση του φετινού Παναθηναϊκού παρεμβάλλονται και πολλά άλλα, αλλά είναι βέβαιο ότι αν ο Τεν Κάτε πήγαινε στην Πράγα, με την παλιά δοκιμασμένη συνταγή του περσινού καλοκαιριού, σήμερα δεν θα έτριζε τόσο πολύ η καρέκλα του.
Αλλά είπαμε: Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα.

ΤΟΥ ΠΕΛΑΤΗ ΤΟ ΔΙΚΙΟ

Από πότε η αναμέτρηση μίας (οποιασδήποτε) ελληνικής ομάδας με μία τσέχικη (και μάλιστα της Σπάρτα ή της Σλάβια Πράγας) είναι αφορμή για υγιεινό περίπατο; Βάσει ποιας λογικής ο Παναθηναϊκός ήταν "μεγαθήριο", μπροστά στη δευτεραθλήτρια Τσεχίας, στο δρόμο για τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ; Μήπως η ελληνική ομάδα με ή χωρίς τις προσθήκες που έκανε το καλοκαίρι έγινε ξαφνικά Μπαρτσελόνα και επομένως η Σπάρτα είναι του χεριού της; Αστεία πράγματα, που γίνονται ακόμα πιο αστεία, όταν ακούω ότι παρά την ξεγυρισμένη τριάρα της Πράγας, ο Παναθηναϊκός διατηρεί το βέβαιο (κατά πολλούς) προβάδισμα για την πρόκριση. Δηλαδή, πόσα έπρεπε να φάει; πέντε;
Από εκεί και πέρα είναι δεδομένο ότι ο Τεν Κάτε στην Πράγα εγκλημάτισε... Όχι τόσο, γιατί έβαλε τον Μπίερσμιρ στο πλάι (ο Σουηδός έχει ξαναπαίξει στη θέση αυτή) και τον Βίντρα στο κέντρο της άμυνας (Ο Λουκάς φαντάζει σε εμένα ο πιο συμπαθής παίκτης του Παναθηναϊκού, διότι ό,τι και να συμβεί, στο τέλος αυτός τα... ακούει). Αλλά γιατί, ο Τεν Κάτε αποδεικνύει κάθε φορά ότι δεν έχει δουλέψει καθόλου (μα καθόλου) στην τακτική της ομάδας. 4-3-2-1, 4-2-3-1, 4-4-2, 10-5-5-6:2+8-20Χ15-11+7=18... δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι ούτε οι πράσινοι δεν έχουν ούτε επιθετική, ούτε αμυντική λειτουργία. Ο Ολλανδός πέταξε στα σκουπίδια παίκτες που θα μπορούσαν να του βγάλουν τη δουλειά στη μεσαία γραμμή. Πχ. ο Κλέιτον μπορεί να μην είναι ο... Πίρλο, αλλά -διάολε- θα βοηθούσε την ομάδα να δέσει επιθετικά. Όσο καλός και αν είναι ο Σιμάο, ο Κατσουράνης είναι πιο πλήρης... Και όσο "παλτό" να θεωρεί ο Τεν Κάτε τον Μέλμπεργκ, δεν μπορεί να είναι χειρότερος από τον (πώς τον λένε) Καντέ.
Η οπαδική μου επιλογή λέει: "Παιδιά εκεί στην Παιανία, κρατήστε τον Ολλανδό! Μην τον διώχνετε... Κάντε του και μία ανανέωση για 3-4 χρόνια και άμα δείτε τίτλο, γράφτε μου".
Ως φίλαθλος όμως, λυπάμαι να βλέπω έτσι τον Παναθηναϊκό και -εν τέλει- προτιμώ όταν βλέπω μπάλα να βλέπω την Σπάρτα Πράγας (την πελάτισσα), που με παίκτες άγνωστους μεταξύ αγνώστων, είναι μία ομάδα ισορροπημένη, οργανωμένη, που ξέρει να παίζει αυτό που μπορεί, παρά τους μισθοφόρους, νεόπλουτους, που η καλύτερη και πιο οργανωμένη κίνηση που μπορούν να κάνουν είναι να ανεβοκατεβαίνουν στα κότερα.
Και αν συνεχίσουν με αυτή τη λογική και τη νοοτροπία ("Έλα μωρέ, τη Σπάρτα θα τη σβήσουμε στην Αθήνα"), είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η πελάτισσα θα βρει το δίκιο της και τότε... τηλεφώνα μου να σου πω.

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΥΡΙΓΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου μου, αναδημοσιεύω το άρθρο του Φίλιππου Συρίγου, στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (5-7-2009). Ο έγκριτος δημοσιογράφος, πολύ πιο τεκμηριωμένα και με περισσότερα στοιχεία από εμένα, εξηγεί το σκάνδαλο του γηπέδου "Γ.Καραϊσκάκης", τον σκανδαλώδη τρόπο με τον οποίο το έχτισε ο Σ.Κόκκαλης, το πώς στην πραγματικότητα δεν είναι επένδυση υπέρ του Ολυμπιακού... Διαβάστε και προβληματιστείτε και κυρίως καταλάβετε ότι το σπρώξιμο του Ολυμπιακού από τους διαιτητέςμ δεν είναι ούτε η μόνη ούτε η πιο σημαντική εύνοια που απολαμβάνει η ομάδα του Πειραιά.
Γράφει, λοιπόν, ο Φ.Συρίγος:
"Πήγε στράφι το μάθημα που πήρα τον Οκτώβριο του 2004.Γιατί να το κρύψω, άλλωστε; Μετά τις τέσσερις πισώπλατες μαχαιριές που εισέπραξα, εκείνο το απόγευμα στην Καλλιθέα, ναι είχα...πειστεί ότι το γήπεδο «Γ. Καραϊσκάκης» ανήκει στον Ολυμπιακό και το λαό του.Όμως, αυτές τις μέρες διαβάζω ότι ο εφοπλιστής Ε.Μαρινάκης, εκτός από την αγορά της ΠΑΕ, διαπραγματεύεται με τον Σ.Κόκκαλη και την αγορά, αρχικά ενός μέρους, του γηπέδου. Το οποίο γήπεδο, επίσης διαβάζω, ανήκει στην εταιρεία «Καραϊσκάκη Α.Ε.», συμφερόντων του προέδρου της ΠΑΕ Ολυμπιακός Σ. Κόκκαλη.Μα, αυτό ακριβώς δεν είχα αποκαλύψει από τις στήλες της «Κ.Ε» πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, με συνέπεια να στοχοποιηθώ ως εχθρός του Ολυμπιακού; Και πώς γίνεται το απαγορευμένο μυστικό του τότε να αποτελέσει βάση διαπραγμάτευσης για την αλλαγή φρουράς στην ΠΑΕ Ολυμπιακός σήμερα και ταυτόχρονα να αναφέρονται, πια, σ' αυτό φόρα-παρτίδα σχεδόν σε όλα τα μέσα ενημέρωσης.Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα καλαμπούρια και ας ξαναδούμε εν συντομία την όλη ιστορία, χωρίς φόβο και πάθος, αφού τώρα πια όλοι ξέρουμε ή έστω μπορούμε, απαλλαγμένοι από τις προκαταλήψεις του παρελθόντος, να κατανοήσουμε τι ακριβώς είχε συμβεί τότε και ποιος ήταν ο ρόλος του καθενός.Η κυβέρνηση Σημίτη επιδίωκε την εύνοια των οπαδών του Ολυμπιακού και γι' αυτό αποφάσισε να παίξει με το Στάδιο Καραϊσκάκη, το οποίο εμφανίστηκε να παραχωρεί τάχα στον ιστορικό σύλλογο του Πειραιά, ενώ στην πραγματικότητα το δώρισε, με τη σύμφωνη γνώμη και της Ν.Δ., στον πρόεδρο της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Σ. Κόκκαλη. Ο οποίος Κόκκαλης ανέλαβε να το γκρεμίσει και στη θέση του να ανεγείρει ένας καθαρά ποδοσφαιρικό γήπεδο το οποίο θα εχρησιμοποιείτο και για τους Ολυμπιακού Αγώνες του 2004.Ο Κόκκαλης συνέστησε την εταιρεία «Καραϊσκάκη Α.Ε.» (μέτοχος της ο ίδιος κατά 99,98% και κατά το υπόλοιπο 0,002% ο Λούβαρης), η οποία δανειοδοτήθηκε με 60 εκατ. ευρώ για την πραγματοποίηση του έργου. Ταυτόχρονα, συμφώνησε με την κυβέρνηση ότι για να μην αντιμετωπίσει μεγάλες οικονομικές δυσκολίες, επί 15 χρόνια που θα αποπλήρωνε το δάνειο, δεν θα κατέβαλλε στη ΓΓΑ το 15% επί των πάσης φύσεως εσόδων (εισιτήρια, σουίτες, καταστήματα, διαφημίσεις, πάρκινγκ, συναυλίες) όπως ο νόμος ορίζει.Επιπλέον, ο Κόκκαλης, απαλλάχτηκε από την υποχρέωση να καταβάλλει 10% επί των εσόδων στον ερασιτέχνη Ολυμπιακό, γι' αυτό και τότε θέσπισε τις περίφημες εισφορές των μελών με τις οποίες υποτίθεται πως ο ΟλυμπιακόςΣΦΠ θα αναπλήρωνε τα απολεσθέντα έσοδα.Συμπερασματικά, ο Κόκκαλης, ξαλαφρωμένος από το 25% που θα έπρεπε να καταβάλλει στη ΓΓΑ και στον ερασιτέχνη Ολυμπιακό, αποπλήρωσε το δάνειο με τη μικρότερη δυνατή προσωπική του οικονομική επιβάρυνση και με δεδομένο ότι η παραχώρηση του οικοπέδου του είχε γίνει εντελώς δωρεάν, βρέθηκε, για 40 χρόνια, κύριος μιας προνομιακής επιχείρησης, χωρίς ουσιαστικά να έχει επενδύσει...Σε αντιστάθμισμα αυτού του σκανδάλου, επί Ν.Δ. μπήκε μπροστά ένα παρόμοιο: το γήπεδο (τάχα Παναθηναϊκού) στον Ελαιώνα. Για το οποίο επίσης δεν μιλάει κανείς, ούτε καν ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος εξάντλησε όλες τις αντιρρήσεις του στην εμπλοκή του...αποδιοπομπαίου Βωβού. Ενώ για τα αφεντικά του Παναθηναϊκού, που θα επωφεληθούν τα μέγιστα, δεν βρήκε να πει ούτε κουβέντα...

Τί έγινε, ρε παιδιά;

Σύμφωνα με την εφημερίδα Sportday, το άνοιγμα της ΠΑΕ Ολυμπιακός μέχρι τον Ιούνιο 2008 ήταν 63 εκ. Ευρώ, εκ των οποίων 36 εκ. Ευρώ είναι έλλειμα και 27 εκ. υποχρεώσεις για κάλυψη δανείων.
Επιπλέον 60 εκ. δάνειακες υποχρεώσεις αφορούν το γήπεδο της ομάδας "Γεώργιος Καραϊσκάκης". Με δεδομένο ότι το Καραϊσκάκη έχει έσοδα σχεδόν 6 εκ. το χρόνο είναι βέβαιο ότι θα καλύψει τις υποχρεώσεις του σχετικά γρήγορα (2023), ενώ μέχρι το 2053, οπότε λήγει η σύμβαση μίσθωσης (49 ετών), αυτός που θα το διαχειρίζεται (σήμερα είναι η Καραϊσκάκης ΑΕ, που ανήκει στον κ.Κόκκαλη) θα βάλει και αρκετά εκατομμύρια στην τσέπη.
Τί σημαίνουν όλα αυτά;
Πρώτ' απ' όλα ότι ο Σ.Κόκκαλης είναι ένας ικανότατος επιχειρηματίας, που έστησε μία καλοδουλεμένη μηχανή, που του κάνει και διαφήμιση και "ρεκλάμα" ότι αυτός χρηματοδοτεί το μαγαζί, ότι όλα οφείλονται σε αυτόν κλπ. Σήμερα δημοσιεύουν οι εφημερίδες ότι ο Ολυμπιακός, για να σταθεί πήρε δάνεια αξίας 27 εκ. Άρα, τα χρήματα αυτά δεν έβαλε ο "Πρόεδρος", όπως μας έλεγαν (Ο Κόκκαλης επενδύει, ο Κόκκαλης έφερε τον Ζιοβάνι και τους παικταράδες, ο Κόκκαλης το 'να ο Κόκκαλης τ΄άλλο).
Με δεδομένα τα στοιχεία που είδαν το φως της επικαιρότητας, θα πρέπει κάποιος να απαντήσει τί έγιναν τα λεφτά που μπήκαν στα ταμεία του Ολυμπιακού από τις συνεχείς προκρίσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ, τα εισιτήρια και τις "πιένες" που είχε παλαιότερα το Ολυμπιακό Στάδιο και τώρα το Καραϊσκάκη, την πώληση παικτών, που μοσχοπουλήθηκαν, όπως οι Καστίγιο, Γεωργάτος.
Θυμίζω τη φασαρία που έχει γίνει για τα χρέη της ΑΕΚ. Ακόμα και σήμερα που ο Πρόεδρος της ΠΑΕ έχει ξεκαθαρίσει ότι τα χρέη της ομάδας είναι 10 εκ. Ευρώ χρέη προς το ελληνικό δημόσιο, διακανονισμένα έως το 2017, 6,25 μακροχρόνιο ομολογιακό δάνειο προς τη Morgan Stanley και άλλα 4 εκ. δάνεια προς άλλες τράπεζες, υπάρχει κόσμος που εξακολουθεί να βρίζει άγρια τον Ντέμη Νικολαΐδη για κακή διαχείριση...
Είδαμε και την καλή διαχείριση του κ.Κόκκαλη, που έχει στη διαθεσή του ιδιόκτητο γήπεδο και όλους τους μηχανισμούς που του επέτρεπάν να προκρίνεται στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ από... το παράθυρο.
Προφανής μονόδρομος για όλες τις ομάδες, είναι οι νοικοκυρεμένοι λογαριασμοί. Όπως προσπαθεί να κάνει ο κ.Θανόπουλος. Οι εποχές των φωτογραφικών νόμων, όπως εκείνες που έγιναν επί "Τράπεζας Κρήτης", του άρθρου 44, αλλά και των χαριστικών ρυθμίσεων τύπου ΠΑΟΚ έχουν περάσει. Σήμερα υπάρχει το UEFA licensing που δεν επιτρέπει διαγραφές χρεών.
Και αυτό το ξέρει καλό ο Πρόεδρος Σωκράτης που κοιτάζει να την... κάνει με ελεφρα πηδηματάκια.
Το σίγουρο είναι ότι έχουμε να δούμε πολλές κολοτούμπες από όλους όσους έγλυφαν μέχρι σήμερα. Στην καλύτερη περίπτωση θα βγούνε έκπληκτοι και θα μας πούνε: "τί έγινε, ρε παιδιά;"

Οι κλειδάριθμοι και το καλό του παιχνιδιού

Δέκα λεπτά πριν ξεκινήσει η κλήρωση του πρωταθλήματος 2009-2010, η Σούπερλίγκα καλείται να πάρει μία απόφαση, που φαίνεται δευτερευούσης σημασίας, αλλά είναι ενδεικτική, για το πώς αντιλαμβάνονται οι διοικούντες το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο και πόσο τους παίρνει να αντιταχθούν με νοοτροπίες σεσποτισμού και κυριαρχίας στο χώρο. Τί εννοώ;
Τις παραμονές της κλήρωσης η ΕΡΤ ζήτησε ειδικό κλειδάριθμο, προκειμένου η Ξάνθη και ο Ολυμπιακός να μην αγωνίζονται ταυτόχρονα στην έδρα τους, για να έχει κάθε σαββατοκύριακο έναν αγώνα να προβάλλει κάθε σαββατοκύριακο.
Οι κλειδάριθμοι που έδωσε η Σουπερλίγκα αφορούν τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ, που χρησιμοποιούν την ίδια έδρα και τον ΠΑΟΚ και τον Άρη, για λόγους ασφαλείας. Δηλαδή, οι κλειδάριθμοι που δόθηκαν, δόθηκαν είτε για λειτουργικούς λόγους είτε για λόγους ασφαλείας.
Κανένας κλειδάριθμος δεν δόθηκε για να διευκολυνθούν τα κανάλια που έχουν τα δικαιώματα προβολής των αγώνων του πρωταθλήματος.
Αυτή η επιλογή είναι λογική. Το παιχνίδι προηγείται της Τηλεόρασης. Το συμφέρον της Λίγκας είναι η προβολή του "προϊόντος" της. Η σχέση της με την τηλεόραση είναι φυσικά σημαντική, διότι η τηλεόραση φέρνει λεφτά και προβολή.
Για το λόγο αυτό, προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη από την πώληση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, η Σούπερλίγκα έκανε έναν διαγωνισμό, στον οποίο πλειοδότησαν η Νόβα και ο Σκάι. Η ΕΡΤ όχι μόνο δεν έλαβε μέρος, αλλά αγόρασε τα δικαιώματα του Ολυμπιακού και της Ξάνθης, σπάζοντας το μέτωπο της κοινής διαχείρισης.
Με άλλα λόγια, η ΕΡΤ επέλεξε το δρόμο της μη συνδιαλλαγής με τη Σουπερλίγκα. Τώρα όμως ζητάει κλειδάριθμο για τις δύο ομάδες. Ζητάει, δηλαδή προνομιακή μεταχείριση έναντι των άλλων δύο ανταγωνιστών της, που τα "έσκασαν", για να πάρουν το μεγάλο πακέτο των αγώνων. Αυτό από μόνο του είναι παράλογο.
Παράλογο αίτημα προβάλλουν και ο Ολυμπιακός και η Ξάνθη, αφού δεν υφίστανται αγωνιστικοί - λειτουργικοί λόγοι, για τους οποίους θα πρέπει να τους δοθεί ειδικός κλειδάριθμος.
Άρα, οι επιλογές είναι δύο. Η ΕΡΤ πληρώνει τη Λίγκα και αγοράζει δικαιώματα (βλ. κλειδάριθμος) ή διαφορετικά κάθεται στη γωνία, στην οποία επέλεξε να κάτσει παίζοντας το παιχνίδι της διαπλοκής και της προνομιακής μεταχείρισης του Ολυμπιακού και του συνεταίρου του...
Η απόφαση της Σουπερλίγκας αν θα υποχωρήσει ή όχι, θα δείξει την πραγματική της δύναμη. Το παιχνίδι είναι συλλογικό. Παίζουν 16 ομάδες, με ίσους όρους και ίσες συνθήκες. Κάθε προνομιακή μεταχείριση, τώρα πια, δεν επιτρέπεται, γιατί θα σημαίνει πισωγύρισμα σε εποχές που θα πρέπει να περάσουν στο παρελθόν.

ΚΕΤΣΠΑΓΙΑ - ΤΕΝ ΚΑΤΕ: ΤΕΤ Α ΤΕΤ

Αν δεχτούμε ότι τα πρωταθλήματα κρίνονται από τα χρήματα που δαπανόνται για μεταγραφές, τότε ο φετινός τίτλος θα κριθεί στην προσωπική μονομαχία του Τιμούρ Κετσπάγια και του Χενκ Τεν Κάτε. Όποιος από τους δύο καταφέρει να βάλει το... κάτι παραπάνω θα πάρει και τον τίτλο.

1) Ο Γεωργιανός προπονητής του Ολυμπιακού ξεκινάει με ένα χάντικαπ, σε σχέση με τον Ολλανδό ομόλογό του: Ότι δηλαδή, αναλαμβάνει φέτος την ομάδα, ενώ ο Τεν Κάτε θα μετράει ήδη πάνω από 12 μήνες στην Παιανία. Και όσο και αν ο Κετσπάγια παρακολουθούσε τις εξελίξεις και έρχεται ενημερωμένος στο Λιμάνι, σίγουρα δεν μπορεί να ξέρει τόσο καλά την ομάδα του, όσο ο Τεν Κάτε ξέρει τη δική του.
Άρα: 1 πόντος στον Τεν Κάτε.

2) Ο Τεν Κάτε έχει ασυζητητί καλύτερο βιογραφικό από τον Κετσπάγια.
Άρα: 1 πόντος στον Τεν Κάτε

3) Ο Κετσπάγια έρχεται στην Ελλάδα, κουβαλώντας τη φήμη του επίμονου και του δουλευτή.
Η Ανόρθωσή "του", που αποτέλεσε το διαβατήριο για να έρθει στον Πειραιά, ήταν πρώτ' απ' όλα μία ομάδα που στηρίχθηκε στο σύστημα και τη σκληρή δουλειά και σίγουρα πέτυχε π΄λύ μεγαλύτερα αποτελέσματα, από αυτά που θα περίμενε από το ρόστερ της ομάδας του.
Ο Τεν Κάτε από την πρώτη μέρα που ήρθε στον Παναθηναϊκό ζητάει, ζητάει, ζητάει...
Οι πολυμετοχικοί αγόρασαν πέρσυ την αφρόκρεμα του Πρωταθλήματος, με τους Κλέιτον και Χριστοδουλόπουλο στην κορυφή. Του εξασφάλισαν επίσης το αμυντικό χαφ της Εθνικής Βραζιλίας. Η ομάδα του προκοπή δεν είδε. Για να δώσει λύσεις ζήτησε να πάρει άλλους παίκτες. Πόναγε η ομάδα στην ανάπτυξη, έλεγε φέρτε μου επιτελικό μέσο. Πόναγε στην άμυνα, ζητούσε σέντερ μπακ. Τώρα του φέρανε τον Κατσουράνη, τον Σισέ, τον Λέτο και έπεται συνέχεια. Πρέπει να αποδείξει ότι εκτός από ψώνια ξέρει να κάνει και δουλειά. Ο Τίμουρ το έχει ήδη αποδείξει...
Άρα: 1 πόντος στον Κετσπάγια.

4) Ο Κετσπάγια έδειξε νοοτροπία "yes man". Με αυτή την προϋπόθεση τον έφερε ο Σωκράτης. Ο Τεν Κάτε το παίζει και είναι αφεντικό στο ποδοσφαιρικό τμήμα του ΠΑΟ, αλλά αυτό δεν αναιρεί την αμφισβήτηση προς το πρόσωπό του. Η θέση του Τίμουρ είναι κάθε στιγμή υπό αμφισβήτηση και το ξέρει. Η θέση του Τεν Κάτε επίσης είναι συνεχώς υπό αμφισβήτηση, αλλά δεν το ξέρει.
Άρα: 1 πόντος στον Κετσπάγια.

5) Ο Κετσπάγια είναι νέος και φιλόδοξος. Θέλει να μείνει στον Ολυμπιακό και να πάει παραπέρα. Ο Τεν Κάτε θέλει να κλείσει τη σταδιοδρομία του στον Παναθηναϊκό, ενδεχομένως και το επόμενο καλοκαίρι. Θυμόσαστε τί είχε συμβεί στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, πριν λίγα χρόνια, όταν ο Φέργκιουσον είχε πει ότι θα σταματούσε το επόμενο καλοκαίρι; Μέχρι να αλλάξει απόφαση ο σερ Άλεξ, η Μάντσεστερ κινδύνευσε να παίξει στο ΟΥΕΦΑ. Στον ΠΑΟ τί θα γίνει;
Άρα: 1 πόντος στον Κετσπάγια.

6) Ο Κετσπάγια έχει ευκολότερο έργο για να μπει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και επομένως περισσότερο χρόνο να για να χτίσει την ομάδα του. Ο Τεν Κάτε όχι... Και ένας πιθανός αποκλεισμός θα στοιχήσει πολύ.
Άρα: 1 πόντος στον Κετσπάγια.

Πιστεύω ότι ο Κετσπάγια κερδίζει τον Τεν Κάτε στα σημεία... Ο Τεν Κάτε οφείλει να δουλέψει πολύ για να καλύψει τη διαφορά από τον Κετσπάγια. Την αγωνιστική διαφορά των πόντων που χώρισαν τις δύο ομάδες πέρσυ, αλλά και τη δουλειά που πρέπει να κάνει αναγκαστικά, για να μετατρέψει το χολυγουντιανό θίασο που του εξασφάλισαν οι πολυμετοχικοί, σε ομάδα.

Το καλοκαίρι θα περάσει γρήγορα και τα αποτελέσματα θα φανούν...

Οι τζέντλεμεν Τσακίρης και Θανόπουλος και τα αστεία του Κομπότη.

Η μεταγραφή του Γρηγόρη Μάκου από τον Πανιώνιο στην ΑΕΚ είναι ένα από τα σίριαλ του φετινού καλοκαιριού. Από τη μία μεριά η οικονομική στενότητα της ΠΑΕ ΑΕΚ, από την άλλη ο ισχυρός χαρακτήρας που δείχνει ο πρόεδρος του Πανιωνίου κος Τσακίρης, έχει οδηγήσει τα πράγματα σε ένα σημείο που ούτε ο ίδιος δεν μπορεί να κρίνει αν τα 800.000 Ευρώ συν 25% από τη μεταπώληση είναι αρκετά ή όχι, με δεδομένο σε λίγους μήνες θα χάσει τον ποδοσφαιριστή ως ελεύθερο.

Σε κάθε περίπτωση τα επιχειρήματα και της ΑΕΚ και του Πανιωνίου είναι απολύτως λογικά και αν εξαιρέσει κανείς την καθυστέρηση των κυανέρυθρων να δώσουν μία απάντηση στους κιτρινόμαυρους, όπως και αν εξελιχθεί η διαπραγμάτευση, η μεταξύ τους σχέση και έντιμη είναι και καθαρή. Άλλωστε, ακόμα και η παρεξηγήσιμη δήλωση του Τσακίρη περί "Κοτσόβολου" δεν ήταν δα και τόσο τρομερή, πολύ περισσότερο όταν συνοδεύτηκε και από άλλες δηλώσεις ότι δηλαδή οι άνθρωποι της διοίκησης της ΑΕΚ είναι απόλυτα έντιμοι και σοβαροί.

Εξάλλου, ο κος Τσακίρης έχει αποδείξει ότι πουλάει σε όλους, όποτε πρέπει και όσο πρέπει και για να συνεχίσει να το κάνει οφείλει να μην υποχωρήσει στις πιέσεις του κου Θανόπουλου, γιατί θα δημιουργήσει κακό προηγούμενο. Από την πλευρά της καλά κάνει και η ΑΕΚ να μην ανεβάζει την προσφορά της, όχι γιατί δεν μπορεί, αλλά γιατί σωστή τον Μάκο μπορεί να τον πάρει σε λίγους μήνες χωρίς να προσφέρει δεκάρα τσακιστή στον... Τσακίρη.



Σε όλη αυτή την έντιμη διαπραγμάτευση, χωρίς να τον καλέσει κανείς αποφάσισε να παρέμβει και ο Πρόεδρος του Λεβαδειακού ο κος Κομπότης, ο οποίος δήλωσε ότι πιο εύκολα αγοράζει αυτός τον Μπλάνκο από την ΑΕΚ, παρά η ΑΕΚ από τον Λεβαδειακό τον Λεονάρντο. Πολλοί μάλιστα είπαν ότι με τις δηλώσεις του αυτές ο Πρόεδρρος του Λεβαδειακού υποτίμησε την ΑΕΚ.
Όσο ανώριμος και αν είναι κάποιος, όσο φανατισμένος και τυφλωμένος, δεν μπορεί να μην καταλαβαίνει ότι η ιστορία, η φήμη και το γόητρο μίας ομάδας δεν έχει να κάνει με την τσέπη των ιδιοκτητών της. Για παράδειγμα, ακόμα και αν αύριο το πρωί αγοράσει το Λεβαδειακό ο Αμπράμοβιτς, τη φανέλα της ΑΕΚ δεν θα μπορέσει ποτέ να τη φτάσει η ομαδούλα του Κομπότη.
Επιπλέον, κανείς δεν του ζήτησε τον Λεονάρντο, ενώ όταν αποφασίσει η ΑΕΚ να του τον ζητήσει θα το κάνει με μία σοβαρή πρόταση, χωρίς αστειότητες. Ενώ αν ο Κομπότης αποφασίσει να κάνει πρόταση για τον Μπλάνκο, ακόμα και αν το επιχειρήσει με σοβαρό τρόπο, μόνο ως αστείο θα εκληφθεί...

Εν κατακλείδι... Οι παράγοντες που μπήκαν με ήθος και φιλότιμο με σκοπό να βοηθήσουν τις ομάδες τους και το ελληνικό ποδόσφαιρο φαίνονται από μακριά. Οι δορυφόροι άλλων, οι περαστικοί και αναλώσιμοι επίσης.

Ο ΚΑΤΣΟΥΡΑΝΗΣ, Ο ΜΑΚΟΣ ΚΑΙ Η...ΔΟΥΛΕΙΑ

Όπως δείχνουν τα πράγματα, το ελληνικό πρωτάθλημα βρίσκει έναν μεγάλο πρωταγωνιστή: τον Κώστα Κατσουράνη, που επιστρέφει στα πάτρια εδάφη, για να φορέσει αυτή τη φορά τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Είναι φυσιολογικό η είδηση να προκαλεί ένα αίσθημα πικρίας στους φίλους της ΑΕΚ, που από τη μία μεριά θα ήθελαν να δούν ένα από τα αγαπημένα τους παιδιά να ξαναφοράει τη φανέλα της ομάδας τους και από την άλλη βλέπουν έναν από τους βασικούς ανταγωνιστές τους στο κυνήγι της κορυφής να ενισχύεται σημαντικά.
Η απόκτηση του κορυφαίου Έλληνα μέσου από τον ΠΑΟ θα αποτελέσει μία σπουδαία προσθήκη, αν φυσικά ολοκληρωθεί. Γεννάει όμως και πολλές σκέψεις για τον τρόπο με τον οποίον λειτουργούν στον Παναθηναϊκό και για το πώς σκέφτονται τα πράγματα.
Όσες ελλείψεις και αν είχε ο Παναθηναϊκός, όσα λάθη και αν έκανε στον αγωνιστικό του σχεδιασμό, κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι ούτε χρήματα δεν έριξε στην αγορά, ούτε ότι δεν έχει δυναμικό. Κατά τη γνώμη μου, αυτό που έλειψε από το φετινό Παναθηναϊκό είναι η δουλειά και η νοοτροπία.
Ο Τεν Κάτε κατέβασε στο γήπεδο μία ομάδα ανερμάτιστη, που πέτυχε τον προορισμό της, κάθε φορά που προσπάθησε να κάνει απλά πράγματα, δηλαδή να αμυνθεί (εξ ου και η επιτυχία στην Ευρώπη), αλλά απέτυχε παταγωδώς όταν έπρεπε να επιτεθεί. Σε αυτή την περίπτωση, οι τριφυλλοφόροι δεν μπόρεσαν να κερδίσουν ούτε τον Πανσερραϊκό.
Γιατί άραγε; Επειδή δεν είχε μέσους ή επιθετικούς; Επειδή είχε κενά στην άμυνα; Όχι βέβαια... Το πιο προφανές είναι ότι ο Τεν Κάτε πειραματίστηκε πολύ με το 4-3-2-1, το 4-2-3-1 κλπ, αλλά δουλειά δεν έκανε για την ομάδα. Όταν έχεις Ζιλμπέρτο, Σιμάο, Μάτος, Καραγκούνη και Τζιόλη και συμπεραίνεις ότι σου λείπει αμυντικό χαφ (και παίρνεις τον Κατσουράνη), τότε σημαίνει ότι ή δεν καταλαβαίνεις από ποδόσφαιρο ή δεν είσαι διατεθειμένος να δουλέψεις.
Και προσοχή... Το ίδιο γίνεται και με άλλες θέσεις. Στην επίθεση έχει τον Μάντζιο, τον Σαλπιγγίδη, τον Πετρόπουλο και τον Ρουκάβινα. Προφανώς, δεν αρκούν αυτοί οι παίκτες για να πάρεις το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά για να μην μείνεις 12 βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό, μάλλον αρκούν.
Η ανεπάρκεια του Τεν Κάτε και τα προφανή λάθη του Τεχνικού Διευθυντή Αντωνίου, γίνονται προφανή, όταν κάποιος προσπαθήσει να συγκρίνει με την ΑΕΚ του Μπάγεβιτς. Ο Σερβοέλληνας... Πρίγκηπας βγάζει συνεχώς άσους απ' το μανίκι, προκειμένου να καλύψει τα κενά του ρόστερ που παρέλαβε... Και όταν κοιτάει το μελλοντικό σχεδιασμό δεν κοιτάει να φέρει τον... Λάμπαρντ, αλλά τον Μάκο, έναν παίκτη που με τη σωστή δουλειά, ενταγμένος στο σύστημα του Ντούσαν θα προσφέρει και στην ομάδα και στον εαυτό του. Φυσικά, η ΑΕΚ δεν θα μπορούσε να ψωνίσει από το... πρώτο ράφι. Δεν πρέπει όμως να παραβλέπει κάποιος ότι στον πάγκο της βρίσκεται ένας προπονητής, που θεωρεί αυτονόητο πως για να πάει ψηλά, πρέπει πρώτ' απ' όλα να δουλέψει σκληρά και ύστερα να πάει να ψωνίσει.
Ο Παναθηναϊκός εδώ και πολλά χρόνια έχει πέσει στην παγίδα του Σωκράτη Κόκκαλη και έχει "φάει" το παραμύθι ότι "πληρώνω και κερδίζω". Τα αφεντικά της ομάδας δεν προσπαθούν να χτίσουν ένα καλοδουλεμένο σύνολο, αλλά προσπαθούν να πείσουν τους οπαδούς της ότι σπρώχνουν χρήμα. Και προφανώς αποτυγχάνουν...
Και θα συνεχίσουν να αποτυγχάνουν γιατί το πρόβλημα στον ΠΑΟ δεν είναι ούτε τα χρήματα, ούτε η αλλαγή των παικτών, ούτε η αλλαγή του προπονητή, ούτε η αλλαγή διοίκησης. Είναι η αλλαγή της νοοτροπίας.

Τα play-offs δεν είναι μόνο ταλαιπωρία.

Ο θεσμός των play-offs αρέσει σε λίγους. Οι περισσότεροι τον κατακρίνουν, τον θεωρούν περιττή αγγαρεία. Δεν αδικώ τους επικριτές. Από τη στιγμή που η ίδια η διοργανώτρια αρχή, δεν πιστεύει σε αυτά. Διότι αν πίστευε, δεν θα έβγαζε τον πρώτο της βαθμολογίας από τη διαδικασία, αλλά θα το υπέβαλλε κι αυτόν, προκειμένου να αποδείξει σε έξι αγώνες υψηλού επιπέδου, αν πραγματικά αξίζει την πρωτιά. Ο αγώνας για τη δεύτερη θέση, προφανώς υποβαθμίζει τη διοργάνωση, που θα είχε άλλη χάρη αν αφορούσε και την ανάδειξη του Πρωταθλητή.

Πιστεύω ακόμα, ότι η Superleague επέλεξε λάθος τρόπο για να μεγιστοποιήσει τα κέρδη της. Αντί να φτιάξει μία διοργάνωση... εκ των ενόντων θα έπρεπε να αναζητήσει άλλου τύπου διοργανώσεις, που θα έδιναν μεγαλύτερο κίνητρο σε όλες τις ομάδες.

Τάσσομαι, λοιπόν, κι εγώ κατά των play-offs, για τους δύο λόγους που αναφέρω παραπάνω. Είναι όμως λάθος να θεωρούμε ότι η διαδικασία αυτή είναι ταλαιπωρία. Αντίθετα, είναι μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τις ομάδες να δουν τις αδυναμίες τους και να βελτιωθούν, ενόψει της νέας σεζόν.

Από τις τέσσερις φετινές συμμετέχουσες, ΠΑΟ, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και ΑΕΛ, μόνο η ομάδα του Μπάγεβιτς βλέπει τη διαδικασία, υπό αυτό το πρίσμα και πιστεύω ότι στο τέλος της ημέρας, ανεξάρτητα από την τελική κατάταξη, αυτή θα είναι και η πιο κερδισμένη.

Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι...

Και ξαφνικά... ΑΕΚ. Έστω και στις τελευταίες ημέρες της αγωνιστικής περιόδου, το ελληνικό ποδόσφαιρο ξαναβρήκε την Ωραία κοιμ,ωμένη, που εν μέσω γκρίνιας και αποτυχιών, αναδύθηκε από τις στάχτες της, έγινε πρωταγωνίστρια σε έναν τελικό Κυπέλλου ονειρώδη, χάνοντας τον τίτλο στο 30ο πέναλτυ και διαπρέπει στο θεσμό των play-offs.
Για τα πολλά και μεγάλα οικονομικά προβλήματα ακούγονται πολλά. Για τις χτυπητές αγωνιστικές αδυναμίες επίσης. Τα αντικειμενικά γεγονότα είναι ότι ο 5ος χρόνος της νέας εποχής που έφερε ο Νικολαΐδης, αντί να συνοδεύεται από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, το καλό ποδόσφαιρο και την επιτυχημένη πορεία στην Ευρώπη, χαρακτηρίστηκε από την αποτυχία, σχεδόν σε όλα τα μέτωπα. Κι αν δεν βρισκόταν ο Πρίγκηπας Ντούσαν να φιλήσει την πριγκηποπούλα και να την αναστήσει, ένας Θεός ξέρει που θα βρισκόταν η ΑΕΚ σήμερα.
Η αποτυχία του Ντέμη και της ομάδας είναι προφανής. Και γίνεται βαριά κι ασήκωτη, όταν συνοδεύεται από τη βαριά εικόνα που έχουν τα οικονομικά της ομάδας.
Όμως, ο Νικολαΐδης δεν έκανε μόνο κακό σε αυτή την ομάδα... Στην πορεία της στα play-offs και στην εικόνα που παρουσιάζει τώρα, ο πρώην ηγέτης της ΑΕΚ έχει αναμφισβήτητη συμμετοχή. Παίκτες αξίας, όπως ο Σκόκο, ο Μπλάνκο, ο Τζιμπούρ, ο Σάχα και οι δίδυμοι πύργοι της άμυνας ήρθαν την εποχή Ντέμη.
Παίκτες νέοι, με ταλέντο και όρεξη για μπάλλα, όπως ο Ταχτσίδης, ο Παυλής και ο Κουτρομάνος, επίσης ήρθαν την εποχή Νικολαΐδη.
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο λοιπόν, όταν ο Νικολαΐδης πήρε την ΑΕΚ, έφτιαξε εκ των ενόντων μία ομάδα, αποτελούμενη, ως επί το πλείστον από κάποιους ελεύθερους μέτριους παίκτες (Σαπάνης, Σοάρες, Κόντης), κάποιους δανεικούς (Άλβες, Ασουνσάο) και κάποιους -λίγους- με ταλέντο και ικανότητες, που αν δεν υπήρχε ο Ντέμης θα την είχαν κοπανήσει (Κατσουράνης, Λυμπερόπουλος).
Πριν 5 χρόνια ο Ντέμης πήρε μία ομάδα χωρίς ρόστερ. Όταν έφυγε παρέδωσε μία ομάδα υπερπλήρη σε ορισμένες θέσεις (κεντρικοί αμυντικοί, επιθετικοί, τερματοφύλακες, αμυντικά χαφ) και ελλειπή σε κάποιες άλλες (πλάγιοι χαφ και μπακ).
Σε κάθε περίπτωση, η αξία των παικτών της είναι 6 φορές μεγαλύτερη από εκείνη πριν από 5 χρόνια.
Σε επίπεδο αποτελεσμάτων και ποιότητας θεάματος, ασφαλώς η ΑΕΚ που έχτισε ο Νικολαΐδης δεν πέτυχε. Δεν μπορεί όμως να ξεχάσει κάποιος ότι με μπάτζετ πολύ μικρότερο από αυτό του Παναθηναϊκού, η ΑΕΚ χτύπησε πολύ περισσότερο τον Ολυμπιακό και εν πάσει περιπτώσει μόνο μία χρονιά βγήκε τρίτη. Το 2004-2005, όταν θα μπορούσε να βγει δεύτερη, αν ο Βασσάρας έβλεπε το πέναλτυ πάνω στον Μπούρμπο, στο 90΄ του ντέρμπι με τον ΠΑΟ, στη Λεωφόρο. Δεν λέμε φυσικά για το διαιτητικό όργιο στο ΑΕΚ-Ιωνικός 0-1, που θα μπορούσε να δώσει ακόμα και πρωτάθλημα. Ούτε μιλάμε για την περσινή κλοπή του πρωταθλήματος, από τις γνωστές συμμορίες που εδώ και χρόνια τυραννάνε το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Να μην ξεχάσουμε και την σπουδαία πορεία της ΑΕΚ του Φερέρ, στο Τσάμπιονς Λιγκ, με τη μεγάλη νίκη επί της Μίλαν, που στη συνέχεια κατέκτησε και την Κούπα.

Δεν υπάρχει η πρόθεση από κανέναν να αγιοποιήσει τον Ντέμη. Θα ήταν όμως μεγάλο λάθος να τον δαιμονοποιήσει κάποιος (πολλοί το κάνουν άκριτα και χωρίς στέραια επιχειρήματα), διότι η απολυτοποίηση δεν βοηθάει να πάει η ομάδα μπροστά. Αν δηλαδή, δεν πεταχτεί στα σκουπίδια, για μία ακόμη χρονιά, ό,τι θετικό έχει γίνει μέχρι τώρα, διατηρηθεί ο βασικός κορμός της σημερινής ΑΕΚ και υπάρξει μία στοιχειώδης ενίσχυση σε θέσεις όπου υπάρχουν κενά, τότε είναι βέβαιο ότι η ομάδα του χρόνου και πειστική θα είναι για τον κόσμο και πιο αποτελεσματική.

Κλειστές πόρτες, ανοικτά παράθυρα...

Το παραμύθι της επιτυχίας Ζαγοράκη, στον ΠΑΟΚ αρχίζει να ξεφτίζει, και ο μύθος του χαρισματικού ηγέτη φαίνεται να ακολουθεί την ίδια καμπύλη, που χάραξε η δημοτικότητα του Ντέμη... Επιτυχημένη πορεία τα πρώτα χρόνια, πάρτυ στην κερκίδα, αγάπες με τον κόσμο. Ο Θοδωρής τώρα, μπαίνει στην πιο δύσκολη φάση της θητείας του. Εκεί που το γυαλί αρχίζει να ραγίζει, με αφορμή τη (λογική) αντίδραση στα επεισόδια των φανατικών και τις τρικλοποδιές που αρχίζει να βάζει στον πάγκο το κατεστημένο.
Θεωρώ βέβαιο, ότι θα απηυδίσει και θα τα βροντήξει ο Ζαγοράκης, κατά τον ίδιον τρόπο που το έκανε ο Ντέμης. Και η βεβαιότητά μου αυτή, στηρίζεται στο γεγονός ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν θέλει παράγοντες τέτοιου τύπου. Όταν ο Ντέμης ξεκίνησε τον πόλεμο με εκείνους τους οπαδούς που δημιουργούσαν προβλήματα, κανένας δεν βγήκε να τον στηρίξει. Ο αγώνας που έδωσε κατά της βίας, είναι ο πιο μοναχικός αγώνας, που έχει δωθεί ποτέ στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ακόμα και σήμερα την κίνησή του να συνεργαστεί με την αστυνομία, για να απομονώσει τα ταραχοποιά στοιχεία του τη χρεώνουν, ως εσχάτη προδοσία, ακόμα και (σοβαροί) δημοσιογράφοι.
Ο Ζαγοράκης, μετά την κατά του κεφαλαίου(!) ανακοίνωσή του, την επαύριον του αγώνα με τον Παναθηναϊκό, βρήκε αντιμέτωπο όλο το κατεστημένο της Αθήνας, με πρώτες τις λεγόμενες αντικειμενικές εφημερίδες. Θα μου πεις; Γιατί τον στήριζαν μέχρι σήμερα, ενώ τώρα τον χτυπάνε. Μα γιατί, απλούστατα η καλή πορεία του ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα δεν ενοχλούσε κανέναν. Τώρα όμως, που η πρωτιά στα play-offs "καίει", αλλάζουν τα πράγματα.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι σίγουρος ότι ο Ζαγοράκης δεν έκανε συμβιβασμούς, με το κατεστημένο, που ο ίδιος κατηγορεί. Αρκεί να δει κανείς τα χρυσά γράμματα των χορηγών στη φανέλα και το σορτσάκι και να εκτιμήσει τα χρήματα που έδωσε ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός για να αποκτήσει τον Χριστοδουλόπουλο και τον Μελίσση. Αρκετά λεφτά, για να πείσουν τον οποιονδήποτε, ότι το προχθεσινό ματσάκι των play-offs ήταν στάνταρ "2"...
Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες, σε ένα πρωτάθλημα με καθορισμένο αποτέλεσμα από την αρχή μέχρι το τέλος.
Η ουσία σε όλα αυτά, είναι ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν θέλει υγιείς παράγοντες, όπως ο Ντέμης (με όλα του τα λάθη), ο Ζαγοράκης, ο Ρέμος. Γι' αυτούς, οι πόρτες μοιάζουν ανοιγμένες, αλλά είναι ερμητικά κλειστές. Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι για να εξυπηρετεί τα συμφέροντά του (όχι τα αγωνιστικά) ο Κόκκαλης και οι πολυμετοχικοί (αυτοί έτσι όπως έμπλεξαν δεν ξέρουν ποιο συμφέρον να πρωτοεξυπηρετήσουν, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ανοικτό και στους διάφορους "Μάκηδες", που εμφανίζονται -ως εκ θαύματος- κάθε φορά που στην ατμόσφαιρα υπάρχουν πακέτα από τηλεοπτικά δικαιώματα.
Με την ανοχή των κυβερνώντων και κάθε άλλου αρμόδιου φορέα, που φυσικά μετά θα πέσει από τα σύννεφα, στην πρώτη αποκάλυψη.

Βγαίνει ο... Βγενό;

Το παραμύθι (με την καλή έννοια το λέω και εντελώς καλόπιστα) που πούλησε ο Ανδρέας Βγενόπουλος, για το ενδιαφέρον και την αγάπη του για τον Παναθηναϊκό, ήταν πραγματικά πολύ ωραίο και συναρπαστικό για κάθε οπαδό του. "Πολλά λεφτά, χωρίς μέτρο, για να γίνουμε κορυφαίοι στην Ευρώπη", ήταν η κεντρική του ιδέα.
Δεκτό, θεμιτό, γοητευτικό... Ο Μεσσίας έπεισε τον κόσμο να στηρίξει την ιδέα του. Τον κατέβασε στο δρόμο. Ανέτρεψε τα δεδομένα και άνοιξε το δρόμο στον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό, που έσπευσε να πάρει καλό προπονητή και να αγοράσει παίκτες με το τσουβάλι, ρίχνοντας λεφτά με το φτυάρι...
Στο ξεκίνημά τους οι πολυμετοχικοί αγόραζαν μόνο και μόνο για να δείξουν τη δύναμή τους στην αγορά. Φυσικά απέτυχαν, γιατί οι ομάδες δεν χτίζονται έτσι. Αλλά, το πιο ανησυχητικό που παρατηρήθηκε για τον Παναθηναϊκό τη χρονιά που πέρασέ, είναι η έλλειψη συνεννόησης μεταξύ των αφεντικών. Τόσο, που ο κυρ Ανδρέας να απειλεί με αποχώρηση από το ιδιοκτησιακό σχήμα του ΠΑΟ. Είναι πραγματικές οι απειλές του ή τζογάρει;
Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για τις προθέσεις του κου Βγενόπουλου. Στο κεφάλι μου υπάρχουν δύο σενάρια. Ένα θετικό (για τον Παναθηναϊκό) και ένα αρνητικό:
Το θετικό:
Όλοι όσοι αγαπάμε μία ομάδα, ξέρουμε ότι η αγάπη αυτή είναι ικανή να μας οδηγήσει σε τρέλες. Ο κος Βγενόπουλος δείχνει να είναι "φόλα" βάζελος. Θα παλέψει με κάθε μέσο για να υλοποιήσει τα οράματά του για την ομάδα. Άρα, θα μείνει μέχρι εκείνο το όριο, πέρα από το οποίο θα δει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει.
Το αρνητικό:
Το ποδόσφαιρο είναι ένας καθρέφτης της κοινωνίας, της οικονομίας και της αγοράς. Ο κος Βγενόπουλος τα τελευταία χρόνια εφαρμόζει μία επιθετική πολιτική αγοράς μεγάλων κομματιών της σε διάφορους τομείς. Τρόφιμα, μεταφορές, τηλεπικοινωνίες... Το σύμβολο της επιθετικής του πολιτικής μπορεί να είναι το ποδόσφαιρο. Η αγορά του Παναθηναϊκού, με την ταυτόχρονη κυριαρχία του στο χώρο του ποδοσφαίρου, θα συμβολίσει την κυριαρχία του και σε όλα τα άλλα επίπεδα.
Αυτό το δεύτερο σενάριο, δεν είναι απαραίτητα αρνητικό, για τους φίλους του ΠΑΟ, αφού προϋποθέτει το κτίσιμο μίας δυναστίας, ανάλογης με αυτή του κ. Κόκκαλη. Το κακό είναι ότι κανείς δεν μπορεί να ξέρει τί θα γίνει όταν η δυναστία θα κατακρημνιστεί. Αλλά, μέχρι τότε έχουμε πολύ καιρό. Άσε, που στο μεταξύ θα έχει αντλήσει τεχνογνωσία από τον κρότο που θα κάνει η διάλυση άλλων...

O Βαλβέρδε και το παιχνιδάκι του Σωκράτη

Ο Ερνέστο Βαλβέρδε είναι, κατά τη γνώμη μου, ο καλύτερος ξένος προπονητής που ήρθε στην Ελλάδα, τα τελευταία 20 χρόνια. Σαν όνομα, είναι καλύτερο από τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, που την εποχή που ήρθε δεν είχε σπουδαίο όνομα στους πάγκους και, ανώτερο του "Δον" Λορέντσο Φερέρ, που μπορεί να υπηρέτησε σε μεγαλύτερες ομάδες (Μπαρτσελόνα), αλλά στην ΑΕΚ ήρθε λίγο πριν τη σύνταξη, ενώ ο Ερνέστο ήρθε σε μια ηλικία που τα... ντουζένια είναι φουσκωμένα. Θα έλεγε κανείς ότι το μέγεθός του είναι ανάλογο του Όσιμ, αλλά ο Βαλβέρδε πήρε ήδη ένα νταμπλ, ενώ ο συμπαθής Ίβιτσα;

Αλλά, αφήνοντας στην άκρη τη θεωρία, και βλέποντας τα πράγματα πρακτικά, ο Βάσκος απέδειξε ότι και ικανός είναι και προσαρμοστικότητα έχει και ικανός στη διαχείριση του υλικού και λάτρης της πειθαρχίας. Ο Ολυμπιακός, με το σύνηθες σπρώξιμο από τη διαιτησία, πήρε το πρωτάθλημα εύκολα, παίζοντας και καλό ποδόσφαιρο, στο πρώτο μέρος της περιόδου, πριν δηλαδή ξεφουσκώσουν τα αστέρια του.

Όταν ο Βαλβέρδε συμφώνησε με τον Ολυμπιακό υπέγραψε συμβόλαιο μονοετές με δικαίωμα του Ολυμπιακού να ανανεώσει τη συμφωνία μονομερώς. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός μπορεί με τα ίδια χρήματα και με τους ίδιους όρους να παρατείνει για ένα έτος ακόμα, τη συνεργασία του με τον Βάσκο. Γιατί λοιπόν δεν το κάνει;

Προφανώς, στην αυλή του αρχηγού, που έχει μάθει τα τελευταία χρόνια να μην βάζει από την τσέπη του για να ενισχύσει τον Ολυμπιακό, αλλά να μπαίνει με μέσο στο Τσάμπιονς Λιγκ για να παίρνει τα πακέτα της ΟΥΕΦΑ, καταλαβαίνουν ότι καλός και άγιος ο Βαλβέρδε, αλλά μπορούν να κάνουν και χωρίς αυτόν... Άσε, που δεν είναι εποχή για μεγάλα ρίσκα, καθώς ο Ολυμπιακός έχει να δώσει προκριματικούς αγώνες για να μπει στους φετινούς "χρυσοφόρους" ομίλους...

Και η πορεία στην Ευρώπη; Ο μεγάλος Ολυμπιακάρας Σάββας Θεοδωρίδης το είπε ξεκάθαρα ότι η Ευρώπη δεν ενδιαφέρει τον Θρύλο. Απέδειξε, έτσι, ο κυρ Σάββας πόσο πολύ αγαπάει την ομάδα του. Κυρίως όμως, έδειξε στον κόσμο της ομάδας ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι τίποτ' άλλο παρά ένα πιόνι στα χέρια του Σωκράτη. Αυτό που του επιτρέπει να δείχνει ότι είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού (όχι του ποδοσφαίρου, του άλλου του μεγάλου) και μάλιστα με δωρεάν συμμετοχή.

ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΕ!

Η μεγαλύτερη επιτυχία της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού, δεν είναι η κατάκτηση του 5ου Πρωταθλήματος Ευρώπης της ιστορίας του στο μπάσκετ, αλλά ότι κατάφερε να κρατήσει τον Κ.Καραμανλή στο Μέγαρο Μαξίμου μετά τις 14:00. Δεν είναι και λίγο.