Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι...

Και ξαφνικά... ΑΕΚ. Έστω και στις τελευταίες ημέρες της αγωνιστικής περιόδου, το ελληνικό ποδόσφαιρο ξαναβρήκε την Ωραία κοιμ,ωμένη, που εν μέσω γκρίνιας και αποτυχιών, αναδύθηκε από τις στάχτες της, έγινε πρωταγωνίστρια σε έναν τελικό Κυπέλλου ονειρώδη, χάνοντας τον τίτλο στο 30ο πέναλτυ και διαπρέπει στο θεσμό των play-offs.
Για τα πολλά και μεγάλα οικονομικά προβλήματα ακούγονται πολλά. Για τις χτυπητές αγωνιστικές αδυναμίες επίσης. Τα αντικειμενικά γεγονότα είναι ότι ο 5ος χρόνος της νέας εποχής που έφερε ο Νικολαΐδης, αντί να συνοδεύεται από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, το καλό ποδόσφαιρο και την επιτυχημένη πορεία στην Ευρώπη, χαρακτηρίστηκε από την αποτυχία, σχεδόν σε όλα τα μέτωπα. Κι αν δεν βρισκόταν ο Πρίγκηπας Ντούσαν να φιλήσει την πριγκηποπούλα και να την αναστήσει, ένας Θεός ξέρει που θα βρισκόταν η ΑΕΚ σήμερα.
Η αποτυχία του Ντέμη και της ομάδας είναι προφανής. Και γίνεται βαριά κι ασήκωτη, όταν συνοδεύεται από τη βαριά εικόνα που έχουν τα οικονομικά της ομάδας.
Όμως, ο Νικολαΐδης δεν έκανε μόνο κακό σε αυτή την ομάδα... Στην πορεία της στα play-offs και στην εικόνα που παρουσιάζει τώρα, ο πρώην ηγέτης της ΑΕΚ έχει αναμφισβήτητη συμμετοχή. Παίκτες αξίας, όπως ο Σκόκο, ο Μπλάνκο, ο Τζιμπούρ, ο Σάχα και οι δίδυμοι πύργοι της άμυνας ήρθαν την εποχή Ντέμη.
Παίκτες νέοι, με ταλέντο και όρεξη για μπάλλα, όπως ο Ταχτσίδης, ο Παυλής και ο Κουτρομάνος, επίσης ήρθαν την εποχή Νικολαΐδη.
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο λοιπόν, όταν ο Νικολαΐδης πήρε την ΑΕΚ, έφτιαξε εκ των ενόντων μία ομάδα, αποτελούμενη, ως επί το πλείστον από κάποιους ελεύθερους μέτριους παίκτες (Σαπάνης, Σοάρες, Κόντης), κάποιους δανεικούς (Άλβες, Ασουνσάο) και κάποιους -λίγους- με ταλέντο και ικανότητες, που αν δεν υπήρχε ο Ντέμης θα την είχαν κοπανήσει (Κατσουράνης, Λυμπερόπουλος).
Πριν 5 χρόνια ο Ντέμης πήρε μία ομάδα χωρίς ρόστερ. Όταν έφυγε παρέδωσε μία ομάδα υπερπλήρη σε ορισμένες θέσεις (κεντρικοί αμυντικοί, επιθετικοί, τερματοφύλακες, αμυντικά χαφ) και ελλειπή σε κάποιες άλλες (πλάγιοι χαφ και μπακ).
Σε κάθε περίπτωση, η αξία των παικτών της είναι 6 φορές μεγαλύτερη από εκείνη πριν από 5 χρόνια.
Σε επίπεδο αποτελεσμάτων και ποιότητας θεάματος, ασφαλώς η ΑΕΚ που έχτισε ο Νικολαΐδης δεν πέτυχε. Δεν μπορεί όμως να ξεχάσει κάποιος ότι με μπάτζετ πολύ μικρότερο από αυτό του Παναθηναϊκού, η ΑΕΚ χτύπησε πολύ περισσότερο τον Ολυμπιακό και εν πάσει περιπτώσει μόνο μία χρονιά βγήκε τρίτη. Το 2004-2005, όταν θα μπορούσε να βγει δεύτερη, αν ο Βασσάρας έβλεπε το πέναλτυ πάνω στον Μπούρμπο, στο 90΄ του ντέρμπι με τον ΠΑΟ, στη Λεωφόρο. Δεν λέμε φυσικά για το διαιτητικό όργιο στο ΑΕΚ-Ιωνικός 0-1, που θα μπορούσε να δώσει ακόμα και πρωτάθλημα. Ούτε μιλάμε για την περσινή κλοπή του πρωταθλήματος, από τις γνωστές συμμορίες που εδώ και χρόνια τυραννάνε το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Να μην ξεχάσουμε και την σπουδαία πορεία της ΑΕΚ του Φερέρ, στο Τσάμπιονς Λιγκ, με τη μεγάλη νίκη επί της Μίλαν, που στη συνέχεια κατέκτησε και την Κούπα.

Δεν υπάρχει η πρόθεση από κανέναν να αγιοποιήσει τον Ντέμη. Θα ήταν όμως μεγάλο λάθος να τον δαιμονοποιήσει κάποιος (πολλοί το κάνουν άκριτα και χωρίς στέραια επιχειρήματα), διότι η απολυτοποίηση δεν βοηθάει να πάει η ομάδα μπροστά. Αν δηλαδή, δεν πεταχτεί στα σκουπίδια, για μία ακόμη χρονιά, ό,τι θετικό έχει γίνει μέχρι τώρα, διατηρηθεί ο βασικός κορμός της σημερινής ΑΕΚ και υπάρξει μία στοιχειώδης ενίσχυση σε θέσεις όπου υπάρχουν κενά, τότε είναι βέβαιο ότι η ομάδα του χρόνου και πειστική θα είναι για τον κόσμο και πιο αποτελεσματική.