Ο ΚΑΤΣΟΥΡΑΝΗΣ, Ο ΜΑΚΟΣ ΚΑΙ Η...ΔΟΥΛΕΙΑ

Όπως δείχνουν τα πράγματα, το ελληνικό πρωτάθλημα βρίσκει έναν μεγάλο πρωταγωνιστή: τον Κώστα Κατσουράνη, που επιστρέφει στα πάτρια εδάφη, για να φορέσει αυτή τη φορά τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Είναι φυσιολογικό η είδηση να προκαλεί ένα αίσθημα πικρίας στους φίλους της ΑΕΚ, που από τη μία μεριά θα ήθελαν να δούν ένα από τα αγαπημένα τους παιδιά να ξαναφοράει τη φανέλα της ομάδας τους και από την άλλη βλέπουν έναν από τους βασικούς ανταγωνιστές τους στο κυνήγι της κορυφής να ενισχύεται σημαντικά.
Η απόκτηση του κορυφαίου Έλληνα μέσου από τον ΠΑΟ θα αποτελέσει μία σπουδαία προσθήκη, αν φυσικά ολοκληρωθεί. Γεννάει όμως και πολλές σκέψεις για τον τρόπο με τον οποίον λειτουργούν στον Παναθηναϊκό και για το πώς σκέφτονται τα πράγματα.
Όσες ελλείψεις και αν είχε ο Παναθηναϊκός, όσα λάθη και αν έκανε στον αγωνιστικό του σχεδιασμό, κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι ούτε χρήματα δεν έριξε στην αγορά, ούτε ότι δεν έχει δυναμικό. Κατά τη γνώμη μου, αυτό που έλειψε από το φετινό Παναθηναϊκό είναι η δουλειά και η νοοτροπία.
Ο Τεν Κάτε κατέβασε στο γήπεδο μία ομάδα ανερμάτιστη, που πέτυχε τον προορισμό της, κάθε φορά που προσπάθησε να κάνει απλά πράγματα, δηλαδή να αμυνθεί (εξ ου και η επιτυχία στην Ευρώπη), αλλά απέτυχε παταγωδώς όταν έπρεπε να επιτεθεί. Σε αυτή την περίπτωση, οι τριφυλλοφόροι δεν μπόρεσαν να κερδίσουν ούτε τον Πανσερραϊκό.
Γιατί άραγε; Επειδή δεν είχε μέσους ή επιθετικούς; Επειδή είχε κενά στην άμυνα; Όχι βέβαια... Το πιο προφανές είναι ότι ο Τεν Κάτε πειραματίστηκε πολύ με το 4-3-2-1, το 4-2-3-1 κλπ, αλλά δουλειά δεν έκανε για την ομάδα. Όταν έχεις Ζιλμπέρτο, Σιμάο, Μάτος, Καραγκούνη και Τζιόλη και συμπεραίνεις ότι σου λείπει αμυντικό χαφ (και παίρνεις τον Κατσουράνη), τότε σημαίνει ότι ή δεν καταλαβαίνεις από ποδόσφαιρο ή δεν είσαι διατεθειμένος να δουλέψεις.
Και προσοχή... Το ίδιο γίνεται και με άλλες θέσεις. Στην επίθεση έχει τον Μάντζιο, τον Σαλπιγγίδη, τον Πετρόπουλο και τον Ρουκάβινα. Προφανώς, δεν αρκούν αυτοί οι παίκτες για να πάρεις το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά για να μην μείνεις 12 βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό, μάλλον αρκούν.
Η ανεπάρκεια του Τεν Κάτε και τα προφανή λάθη του Τεχνικού Διευθυντή Αντωνίου, γίνονται προφανή, όταν κάποιος προσπαθήσει να συγκρίνει με την ΑΕΚ του Μπάγεβιτς. Ο Σερβοέλληνας... Πρίγκηπας βγάζει συνεχώς άσους απ' το μανίκι, προκειμένου να καλύψει τα κενά του ρόστερ που παρέλαβε... Και όταν κοιτάει το μελλοντικό σχεδιασμό δεν κοιτάει να φέρει τον... Λάμπαρντ, αλλά τον Μάκο, έναν παίκτη που με τη σωστή δουλειά, ενταγμένος στο σύστημα του Ντούσαν θα προσφέρει και στην ομάδα και στον εαυτό του. Φυσικά, η ΑΕΚ δεν θα μπορούσε να ψωνίσει από το... πρώτο ράφι. Δεν πρέπει όμως να παραβλέπει κάποιος ότι στον πάγκο της βρίσκεται ένας προπονητής, που θεωρεί αυτονόητο πως για να πάει ψηλά, πρέπει πρώτ' απ' όλα να δουλέψει σκληρά και ύστερα να πάει να ψωνίσει.
Ο Παναθηναϊκός εδώ και πολλά χρόνια έχει πέσει στην παγίδα του Σωκράτη Κόκκαλη και έχει "φάει" το παραμύθι ότι "πληρώνω και κερδίζω". Τα αφεντικά της ομάδας δεν προσπαθούν να χτίσουν ένα καλοδουλεμένο σύνολο, αλλά προσπαθούν να πείσουν τους οπαδούς της ότι σπρώχνουν χρήμα. Και προφανώς αποτυγχάνουν...
Και θα συνεχίσουν να αποτυγχάνουν γιατί το πρόβλημα στον ΠΑΟ δεν είναι ούτε τα χρήματα, ούτε η αλλαγή των παικτών, ούτε η αλλαγή του προπονητή, ούτε η αλλαγή διοίκησης. Είναι η αλλαγή της νοοτροπίας.