Τα play-offs δεν είναι μόνο ταλαιπωρία.

Ο θεσμός των play-offs αρέσει σε λίγους. Οι περισσότεροι τον κατακρίνουν, τον θεωρούν περιττή αγγαρεία. Δεν αδικώ τους επικριτές. Από τη στιγμή που η ίδια η διοργανώτρια αρχή, δεν πιστεύει σε αυτά. Διότι αν πίστευε, δεν θα έβγαζε τον πρώτο της βαθμολογίας από τη διαδικασία, αλλά θα το υπέβαλλε κι αυτόν, προκειμένου να αποδείξει σε έξι αγώνες υψηλού επιπέδου, αν πραγματικά αξίζει την πρωτιά. Ο αγώνας για τη δεύτερη θέση, προφανώς υποβαθμίζει τη διοργάνωση, που θα είχε άλλη χάρη αν αφορούσε και την ανάδειξη του Πρωταθλητή.

Πιστεύω ακόμα, ότι η Superleague επέλεξε λάθος τρόπο για να μεγιστοποιήσει τα κέρδη της. Αντί να φτιάξει μία διοργάνωση... εκ των ενόντων θα έπρεπε να αναζητήσει άλλου τύπου διοργανώσεις, που θα έδιναν μεγαλύτερο κίνητρο σε όλες τις ομάδες.

Τάσσομαι, λοιπόν, κι εγώ κατά των play-offs, για τους δύο λόγους που αναφέρω παραπάνω. Είναι όμως λάθος να θεωρούμε ότι η διαδικασία αυτή είναι ταλαιπωρία. Αντίθετα, είναι μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τις ομάδες να δουν τις αδυναμίες τους και να βελτιωθούν, ενόψει της νέας σεζόν.

Από τις τέσσερις φετινές συμμετέχουσες, ΠΑΟ, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και ΑΕΛ, μόνο η ομάδα του Μπάγεβιτς βλέπει τη διαδικασία, υπό αυτό το πρίσμα και πιστεύω ότι στο τέλος της ημέρας, ανεξάρτητα από την τελική κατάταξη, αυτή θα είναι και η πιο κερδισμένη.