Βγαίνει ο... Βγενό;

Το παραμύθι (με την καλή έννοια το λέω και εντελώς καλόπιστα) που πούλησε ο Ανδρέας Βγενόπουλος, για το ενδιαφέρον και την αγάπη του για τον Παναθηναϊκό, ήταν πραγματικά πολύ ωραίο και συναρπαστικό για κάθε οπαδό του. "Πολλά λεφτά, χωρίς μέτρο, για να γίνουμε κορυφαίοι στην Ευρώπη", ήταν η κεντρική του ιδέα.
Δεκτό, θεμιτό, γοητευτικό... Ο Μεσσίας έπεισε τον κόσμο να στηρίξει την ιδέα του. Τον κατέβασε στο δρόμο. Ανέτρεψε τα δεδομένα και άνοιξε το δρόμο στον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό, που έσπευσε να πάρει καλό προπονητή και να αγοράσει παίκτες με το τσουβάλι, ρίχνοντας λεφτά με το φτυάρι...
Στο ξεκίνημά τους οι πολυμετοχικοί αγόραζαν μόνο και μόνο για να δείξουν τη δύναμή τους στην αγορά. Φυσικά απέτυχαν, γιατί οι ομάδες δεν χτίζονται έτσι. Αλλά, το πιο ανησυχητικό που παρατηρήθηκε για τον Παναθηναϊκό τη χρονιά που πέρασέ, είναι η έλλειψη συνεννόησης μεταξύ των αφεντικών. Τόσο, που ο κυρ Ανδρέας να απειλεί με αποχώρηση από το ιδιοκτησιακό σχήμα του ΠΑΟ. Είναι πραγματικές οι απειλές του ή τζογάρει;
Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για τις προθέσεις του κου Βγενόπουλου. Στο κεφάλι μου υπάρχουν δύο σενάρια. Ένα θετικό (για τον Παναθηναϊκό) και ένα αρνητικό:
Το θετικό:
Όλοι όσοι αγαπάμε μία ομάδα, ξέρουμε ότι η αγάπη αυτή είναι ικανή να μας οδηγήσει σε τρέλες. Ο κος Βγενόπουλος δείχνει να είναι "φόλα" βάζελος. Θα παλέψει με κάθε μέσο για να υλοποιήσει τα οράματά του για την ομάδα. Άρα, θα μείνει μέχρι εκείνο το όριο, πέρα από το οποίο θα δει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει.
Το αρνητικό:
Το ποδόσφαιρο είναι ένας καθρέφτης της κοινωνίας, της οικονομίας και της αγοράς. Ο κος Βγενόπουλος τα τελευταία χρόνια εφαρμόζει μία επιθετική πολιτική αγοράς μεγάλων κομματιών της σε διάφορους τομείς. Τρόφιμα, μεταφορές, τηλεπικοινωνίες... Το σύμβολο της επιθετικής του πολιτικής μπορεί να είναι το ποδόσφαιρο. Η αγορά του Παναθηναϊκού, με την ταυτόχρονη κυριαρχία του στο χώρο του ποδοσφαίρου, θα συμβολίσει την κυριαρχία του και σε όλα τα άλλα επίπεδα.
Αυτό το δεύτερο σενάριο, δεν είναι απαραίτητα αρνητικό, για τους φίλους του ΠΑΟ, αφού προϋποθέτει το κτίσιμο μίας δυναστίας, ανάλογης με αυτή του κ. Κόκκαλη. Το κακό είναι ότι κανείς δεν μπορεί να ξέρει τί θα γίνει όταν η δυναστία θα κατακρημνιστεί. Αλλά, μέχρι τότε έχουμε πολύ καιρό. Άσε, που στο μεταξύ θα έχει αντλήσει τεχνογνωσία από τον κρότο που θα κάνει η διάλυση άλλων...