ΤΟΥ ΠΕΛΑΤΗ ΤΟ ΔΙΚΙΟ

Από πότε η αναμέτρηση μίας (οποιασδήποτε) ελληνικής ομάδας με μία τσέχικη (και μάλιστα της Σπάρτα ή της Σλάβια Πράγας) είναι αφορμή για υγιεινό περίπατο; Βάσει ποιας λογικής ο Παναθηναϊκός ήταν "μεγαθήριο", μπροστά στη δευτεραθλήτρια Τσεχίας, στο δρόμο για τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ; Μήπως η ελληνική ομάδα με ή χωρίς τις προσθήκες που έκανε το καλοκαίρι έγινε ξαφνικά Μπαρτσελόνα και επομένως η Σπάρτα είναι του χεριού της; Αστεία πράγματα, που γίνονται ακόμα πιο αστεία, όταν ακούω ότι παρά την ξεγυρισμένη τριάρα της Πράγας, ο Παναθηναϊκός διατηρεί το βέβαιο (κατά πολλούς) προβάδισμα για την πρόκριση. Δηλαδή, πόσα έπρεπε να φάει; πέντε;
Από εκεί και πέρα είναι δεδομένο ότι ο Τεν Κάτε στην Πράγα εγκλημάτισε... Όχι τόσο, γιατί έβαλε τον Μπίερσμιρ στο πλάι (ο Σουηδός έχει ξαναπαίξει στη θέση αυτή) και τον Βίντρα στο κέντρο της άμυνας (Ο Λουκάς φαντάζει σε εμένα ο πιο συμπαθής παίκτης του Παναθηναϊκού, διότι ό,τι και να συμβεί, στο τέλος αυτός τα... ακούει). Αλλά γιατί, ο Τεν Κάτε αποδεικνύει κάθε φορά ότι δεν έχει δουλέψει καθόλου (μα καθόλου) στην τακτική της ομάδας. 4-3-2-1, 4-2-3-1, 4-4-2, 10-5-5-6:2+8-20Χ15-11+7=18... δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι ούτε οι πράσινοι δεν έχουν ούτε επιθετική, ούτε αμυντική λειτουργία. Ο Ολλανδός πέταξε στα σκουπίδια παίκτες που θα μπορούσαν να του βγάλουν τη δουλειά στη μεσαία γραμμή. Πχ. ο Κλέιτον μπορεί να μην είναι ο... Πίρλο, αλλά -διάολε- θα βοηθούσε την ομάδα να δέσει επιθετικά. Όσο καλός και αν είναι ο Σιμάο, ο Κατσουράνης είναι πιο πλήρης... Και όσο "παλτό" να θεωρεί ο Τεν Κάτε τον Μέλμπεργκ, δεν μπορεί να είναι χειρότερος από τον (πώς τον λένε) Καντέ.
Η οπαδική μου επιλογή λέει: "Παιδιά εκεί στην Παιανία, κρατήστε τον Ολλανδό! Μην τον διώχνετε... Κάντε του και μία ανανέωση για 3-4 χρόνια και άμα δείτε τίτλο, γράφτε μου".
Ως φίλαθλος όμως, λυπάμαι να βλέπω έτσι τον Παναθηναϊκό και -εν τέλει- προτιμώ όταν βλέπω μπάλα να βλέπω την Σπάρτα Πράγας (την πελάτισσα), που με παίκτες άγνωστους μεταξύ αγνώστων, είναι μία ομάδα ισορροπημένη, οργανωμένη, που ξέρει να παίζει αυτό που μπορεί, παρά τους μισθοφόρους, νεόπλουτους, που η καλύτερη και πιο οργανωμένη κίνηση που μπορούν να κάνουν είναι να ανεβοκατεβαίνουν στα κότερα.
Και αν συνεχίσουν με αυτή τη λογική και τη νοοτροπία ("Έλα μωρέ, τη Σπάρτα θα τη σβήσουμε στην Αθήνα"), είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η πελάτισσα θα βρει το δίκιο της και τότε... τηλεφώνα μου να σου πω.