Στερνή μου γνώση, να σ' είχα πρώτα...

Τα πρώτα ματς των ομάδων μας, στο πλαίσιο των προκριματικών αγώνων των ευρωπαϊκών διοργανώσεων έγιναν. Η Λάρισα ήδη αποχαιρέτησε, ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ βρίσκονται με το ένα πόδι στην επόμενη προκριματική φάση, ο Παναθηναϊκός με το ένα πόδι απ' έξω και μόνο η ΑΕΚ περιμένει αμέριμνη (;) τη στιγμή που θα πατήσει κι αυτή ευρωπαϊκό χορτάρι.
Στην πραγματικότητα ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ έκαναν το αυτονόητο απέναντι σε ομάδες μεσαίας δυναμικότητας. Το αυτονόητο δεν έκανε η Λάρισα, που αποκλείστηκε από μία μέτρια ομάδα και φυσικά ο Παναθηναϊκός που έπαιξε με μία πραγματική ομάδα (όχι μεγαθήριο, αλλά σημαντική ομάδα) και στην ουσία προβλημάτισε, όχι τόσο για το αποτέλεσμα, αλλά για την κακή εμφάνιση.
Είναι αδύνατο από αυτό το πρώτο δείγμα γραφής να βγάλουμε συμπεράσματα για το μέλλον. Παρόλο που στην κόντρα Κετσπάγια - Τεν Κάτε ισχυρίζομαι ότι ο Γεωργιανός έχει μεγαλύτερα πλεονεκτήματα από τον Ολλανδό (σ' αυτό το blog θα δείτε μία πρώτη σύγκριση των δύο, όπου ισχυρίζομαι ότι ο Τιμούρ κερδίζει στα σημεία τον Τεν), δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα να γράψω ότι δικαιώνομαι ή διαψεύδομαι. Και οι δύο (όπως όλοι άλλωστε) θα κριθούν όταν έρθει η ώρα και όχι φυσικά πριν καλά-καλά αρχίσει η περίοδος.
Έτσι, το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να βγάλει κάποιος είναι ότι στο ποδόσφαιρο υπάρχει μία ιδιόμορφη τυφλή δικαιοσύνη, που αποκαθίσταται σχεδόν πάντα και που βάζει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
Η προκριματική φάση των ευρωπαϊκών κυπέλλων δεν μπορεί να αποδείξει αν μία ομάδα δούλεψε σωστά το καλοκαίρι ή όχι... Πιο πολύ αποδεικνύει αν η κάθε ομάδα την περασμένη χρονιά πήρε αυτό που της άξιζε και αν το καλοκαίρι δεν έκανε μεγάλα λάθη. Τί εννοώ;

1. Ο Ολυμπιακός πέρσυ αποκλείστηκε από την Ανόρθωση και υποβιβάστηκε στο ΟΥΕΦΑ. Αντίθετα ο Παναθηναϊκός, πέρσυ, απέκλεισε την πιο ισχυρή από την Ανόρθωση, Σπάρτα Πράγας. Και οι δύο προπονητές (Βαλβέρδε και Τεν Κάτε) ήταν νεοφερμένοι στις ομάδες τους, είχαν αρχίσει να τις δουλεύουν μόλις λίγες ημέρες και θεώρησαν ότι για να προκριθούν θα έπρεπε να στηριχθούν στο προϋπάρχον υλικό και όχι στους νεοφερμένους παίκτες. Έτσι, ο Τεν Κάτε πέρσυ, έκανε μικροαλλαγές στην ενδεκάδα του και ο Βαλβέρδε επίσης. Ο ένας προκρίθηκε, διότι το υλικό που είχε ήταν ομοιογενές και ανώτερο της Σπάρτα. Ο άλλος αποκλείστηκε διότι το υλικό που είχε διατηρούσε, μεν την ομοιογένειά του, αλλά δεν ήταν ανώτερο της Ανόρθωσης, αφού όπως θα θυμόσαστε ο Ολυμπιακός της περίοδου 2007-2008 είχε πάρει ένα πρωτάθλημα στα χαρτιά και του είχε παραδοθεί στον Βάσκο σμπαράλια.
Η δικαιοσύνη του ποδοσφαίρου έδωσε την πρόκριση στον ΠΑΟ και έριξε τον Θρύλο στο ΟΥΕΦΑ.
2. Φέτος, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ο Κετσπάγια επέμεινε να μην αλλάξει την ομάδα... Ουσιαστικά, ο μόνος νέος παίκτης του Ολυμπιακού που έπαιξε με τη Σλόβαν ήταν ο Μέλμπεργκ. Έβαλε τους πιο ετοιμοπόλεμους παίκτες που είχε στη διάθεσή του (ανεξαρτήτως ονόματος) και κέρδισε διότι ακόμα και τα λεγόμενα "δεύτερα" του Ολυμπιακού είναι ανώτερα από τη Σλόβαν. Το ίδιο έκανε και ο Σάντος. Ο ΠΑΟΚ, που κέρδισε στο Όσλο, δεν είχε μεγάλες διαφορές σε σχέση με τον περσινό. Ο Πορτογάλος προπονητής δεν έριξε στη φωτιά τις περισσότερες από τις μεταγραφές του, και βγήκε νικητής επειδή ακόμα και το περσινό (ελλειπές) ρόστερ του ήταν κατά πολύ ανώτερο, σε σχέση με τη Βαλερένγκα.
Αντίθετα, ο Τεν Κάτε τα έκανε όλα μπάχαλο. Όχι μόνο έβαλε πολλούς νέους παίκτες, αλλά τους άλλαξε και τον τρόπο που έπαιζαν σε σχέση με πέρσυ. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό.
Ακόμα περισσότερες αλλαγές έκανε ο Ουζουνίδης, που κατέβασε μία ομάδα εντελώς καινούρια. Σε συνδυασμό με το πιάσιμο των παικτών από την προετοιμασία, δεν κατάφερε ούτε να κοιτάξει στα μάτια τους Ισλανδούς.

Συμπέρασμα:
Στα προκριματικά του καλοκαιριού εκείνο που παίζει καθοριστικό ρόλο είναι η ομοιογένεια μίας ομάδας, διότι σχεδόν καμία δεν είναι ικανή να εμφανιστεί έτοιμη σε επίπεδο (νέας) τακτικής και φυσικής κατάστασης. Θυμηθείτε την ΑΕΚ του Μπάγεβιτς, όταν απέκλεισε τη Ρέιντζερς. Οι παίκτες της είχαν βρεθεί το καλοκαίρι, ξέροντας τί έπρεπε να κάνουν από την περασμένη χρονιά. Βρήκαν τη Ρέιντζερς που είχε ξοδέψει πολλά λεφτά για να πάρει σπουδαίους παίκτες και την... τσάκισε. Αντίθετα, η ΑΕΚ του Τουμπάκοβιτς πήγε με πολλά νέα ονόματα στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, δεν είχε καμία ομοιογένεια και αποκλείστηκε από κάποια... ΑΙΚ που μπορεί να μην ήταν μεγαθήριο, αλλά ήταν ήδη ομάδα.

Φυσικά, στην περίπτωση του φετινού Παναθηναϊκού παρεμβάλλονται και πολλά άλλα, αλλά είναι βέβαιο ότι αν ο Τεν Κάτε πήγαινε στην Πράγα, με την παλιά δοκιμασμένη συνταγή του περσινού καλοκαιριού, σήμερα δεν θα έτριζε τόσο πολύ η καρέκλα του.
Αλλά είπαμε: Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα.

ΤΟΥ ΠΕΛΑΤΗ ΤΟ ΔΙΚΙΟ

Από πότε η αναμέτρηση μίας (οποιασδήποτε) ελληνικής ομάδας με μία τσέχικη (και μάλιστα της Σπάρτα ή της Σλάβια Πράγας) είναι αφορμή για υγιεινό περίπατο; Βάσει ποιας λογικής ο Παναθηναϊκός ήταν "μεγαθήριο", μπροστά στη δευτεραθλήτρια Τσεχίας, στο δρόμο για τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ; Μήπως η ελληνική ομάδα με ή χωρίς τις προσθήκες που έκανε το καλοκαίρι έγινε ξαφνικά Μπαρτσελόνα και επομένως η Σπάρτα είναι του χεριού της; Αστεία πράγματα, που γίνονται ακόμα πιο αστεία, όταν ακούω ότι παρά την ξεγυρισμένη τριάρα της Πράγας, ο Παναθηναϊκός διατηρεί το βέβαιο (κατά πολλούς) προβάδισμα για την πρόκριση. Δηλαδή, πόσα έπρεπε να φάει; πέντε;
Από εκεί και πέρα είναι δεδομένο ότι ο Τεν Κάτε στην Πράγα εγκλημάτισε... Όχι τόσο, γιατί έβαλε τον Μπίερσμιρ στο πλάι (ο Σουηδός έχει ξαναπαίξει στη θέση αυτή) και τον Βίντρα στο κέντρο της άμυνας (Ο Λουκάς φαντάζει σε εμένα ο πιο συμπαθής παίκτης του Παναθηναϊκού, διότι ό,τι και να συμβεί, στο τέλος αυτός τα... ακούει). Αλλά γιατί, ο Τεν Κάτε αποδεικνύει κάθε φορά ότι δεν έχει δουλέψει καθόλου (μα καθόλου) στην τακτική της ομάδας. 4-3-2-1, 4-2-3-1, 4-4-2, 10-5-5-6:2+8-20Χ15-11+7=18... δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι ούτε οι πράσινοι δεν έχουν ούτε επιθετική, ούτε αμυντική λειτουργία. Ο Ολλανδός πέταξε στα σκουπίδια παίκτες που θα μπορούσαν να του βγάλουν τη δουλειά στη μεσαία γραμμή. Πχ. ο Κλέιτον μπορεί να μην είναι ο... Πίρλο, αλλά -διάολε- θα βοηθούσε την ομάδα να δέσει επιθετικά. Όσο καλός και αν είναι ο Σιμάο, ο Κατσουράνης είναι πιο πλήρης... Και όσο "παλτό" να θεωρεί ο Τεν Κάτε τον Μέλμπεργκ, δεν μπορεί να είναι χειρότερος από τον (πώς τον λένε) Καντέ.
Η οπαδική μου επιλογή λέει: "Παιδιά εκεί στην Παιανία, κρατήστε τον Ολλανδό! Μην τον διώχνετε... Κάντε του και μία ανανέωση για 3-4 χρόνια και άμα δείτε τίτλο, γράφτε μου".
Ως φίλαθλος όμως, λυπάμαι να βλέπω έτσι τον Παναθηναϊκό και -εν τέλει- προτιμώ όταν βλέπω μπάλα να βλέπω την Σπάρτα Πράγας (την πελάτισσα), που με παίκτες άγνωστους μεταξύ αγνώστων, είναι μία ομάδα ισορροπημένη, οργανωμένη, που ξέρει να παίζει αυτό που μπορεί, παρά τους μισθοφόρους, νεόπλουτους, που η καλύτερη και πιο οργανωμένη κίνηση που μπορούν να κάνουν είναι να ανεβοκατεβαίνουν στα κότερα.
Και αν συνεχίσουν με αυτή τη λογική και τη νοοτροπία ("Έλα μωρέ, τη Σπάρτα θα τη σβήσουμε στην Αθήνα"), είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η πελάτισσα θα βρει το δίκιο της και τότε... τηλεφώνα μου να σου πω.

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΥΡΙΓΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου μου, αναδημοσιεύω το άρθρο του Φίλιππου Συρίγου, στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (5-7-2009). Ο έγκριτος δημοσιογράφος, πολύ πιο τεκμηριωμένα και με περισσότερα στοιχεία από εμένα, εξηγεί το σκάνδαλο του γηπέδου "Γ.Καραϊσκάκης", τον σκανδαλώδη τρόπο με τον οποίο το έχτισε ο Σ.Κόκκαλης, το πώς στην πραγματικότητα δεν είναι επένδυση υπέρ του Ολυμπιακού... Διαβάστε και προβληματιστείτε και κυρίως καταλάβετε ότι το σπρώξιμο του Ολυμπιακού από τους διαιτητέςμ δεν είναι ούτε η μόνη ούτε η πιο σημαντική εύνοια που απολαμβάνει η ομάδα του Πειραιά.
Γράφει, λοιπόν, ο Φ.Συρίγος:
"Πήγε στράφι το μάθημα που πήρα τον Οκτώβριο του 2004.Γιατί να το κρύψω, άλλωστε; Μετά τις τέσσερις πισώπλατες μαχαιριές που εισέπραξα, εκείνο το απόγευμα στην Καλλιθέα, ναι είχα...πειστεί ότι το γήπεδο «Γ. Καραϊσκάκης» ανήκει στον Ολυμπιακό και το λαό του.Όμως, αυτές τις μέρες διαβάζω ότι ο εφοπλιστής Ε.Μαρινάκης, εκτός από την αγορά της ΠΑΕ, διαπραγματεύεται με τον Σ.Κόκκαλη και την αγορά, αρχικά ενός μέρους, του γηπέδου. Το οποίο γήπεδο, επίσης διαβάζω, ανήκει στην εταιρεία «Καραϊσκάκη Α.Ε.», συμφερόντων του προέδρου της ΠΑΕ Ολυμπιακός Σ. Κόκκαλη.Μα, αυτό ακριβώς δεν είχα αποκαλύψει από τις στήλες της «Κ.Ε» πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, με συνέπεια να στοχοποιηθώ ως εχθρός του Ολυμπιακού; Και πώς γίνεται το απαγορευμένο μυστικό του τότε να αποτελέσει βάση διαπραγμάτευσης για την αλλαγή φρουράς στην ΠΑΕ Ολυμπιακός σήμερα και ταυτόχρονα να αναφέρονται, πια, σ' αυτό φόρα-παρτίδα σχεδόν σε όλα τα μέσα ενημέρωσης.Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα καλαμπούρια και ας ξαναδούμε εν συντομία την όλη ιστορία, χωρίς φόβο και πάθος, αφού τώρα πια όλοι ξέρουμε ή έστω μπορούμε, απαλλαγμένοι από τις προκαταλήψεις του παρελθόντος, να κατανοήσουμε τι ακριβώς είχε συμβεί τότε και ποιος ήταν ο ρόλος του καθενός.Η κυβέρνηση Σημίτη επιδίωκε την εύνοια των οπαδών του Ολυμπιακού και γι' αυτό αποφάσισε να παίξει με το Στάδιο Καραϊσκάκη, το οποίο εμφανίστηκε να παραχωρεί τάχα στον ιστορικό σύλλογο του Πειραιά, ενώ στην πραγματικότητα το δώρισε, με τη σύμφωνη γνώμη και της Ν.Δ., στον πρόεδρο της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Σ. Κόκκαλη. Ο οποίος Κόκκαλης ανέλαβε να το γκρεμίσει και στη θέση του να ανεγείρει ένας καθαρά ποδοσφαιρικό γήπεδο το οποίο θα εχρησιμοποιείτο και για τους Ολυμπιακού Αγώνες του 2004.Ο Κόκκαλης συνέστησε την εταιρεία «Καραϊσκάκη Α.Ε.» (μέτοχος της ο ίδιος κατά 99,98% και κατά το υπόλοιπο 0,002% ο Λούβαρης), η οποία δανειοδοτήθηκε με 60 εκατ. ευρώ για την πραγματοποίηση του έργου. Ταυτόχρονα, συμφώνησε με την κυβέρνηση ότι για να μην αντιμετωπίσει μεγάλες οικονομικές δυσκολίες, επί 15 χρόνια που θα αποπλήρωνε το δάνειο, δεν θα κατέβαλλε στη ΓΓΑ το 15% επί των πάσης φύσεως εσόδων (εισιτήρια, σουίτες, καταστήματα, διαφημίσεις, πάρκινγκ, συναυλίες) όπως ο νόμος ορίζει.Επιπλέον, ο Κόκκαλης, απαλλάχτηκε από την υποχρέωση να καταβάλλει 10% επί των εσόδων στον ερασιτέχνη Ολυμπιακό, γι' αυτό και τότε θέσπισε τις περίφημες εισφορές των μελών με τις οποίες υποτίθεται πως ο ΟλυμπιακόςΣΦΠ θα αναπλήρωνε τα απολεσθέντα έσοδα.Συμπερασματικά, ο Κόκκαλης, ξαλαφρωμένος από το 25% που θα έπρεπε να καταβάλλει στη ΓΓΑ και στον ερασιτέχνη Ολυμπιακό, αποπλήρωσε το δάνειο με τη μικρότερη δυνατή προσωπική του οικονομική επιβάρυνση και με δεδομένο ότι η παραχώρηση του οικοπέδου του είχε γίνει εντελώς δωρεάν, βρέθηκε, για 40 χρόνια, κύριος μιας προνομιακής επιχείρησης, χωρίς ουσιαστικά να έχει επενδύσει...Σε αντιστάθμισμα αυτού του σκανδάλου, επί Ν.Δ. μπήκε μπροστά ένα παρόμοιο: το γήπεδο (τάχα Παναθηναϊκού) στον Ελαιώνα. Για το οποίο επίσης δεν μιλάει κανείς, ούτε καν ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος εξάντλησε όλες τις αντιρρήσεις του στην εμπλοκή του...αποδιοπομπαίου Βωβού. Ενώ για τα αφεντικά του Παναθηναϊκού, που θα επωφεληθούν τα μέγιστα, δεν βρήκε να πει ούτε κουβέντα...

Τί έγινε, ρε παιδιά;

Σύμφωνα με την εφημερίδα Sportday, το άνοιγμα της ΠΑΕ Ολυμπιακός μέχρι τον Ιούνιο 2008 ήταν 63 εκ. Ευρώ, εκ των οποίων 36 εκ. Ευρώ είναι έλλειμα και 27 εκ. υποχρεώσεις για κάλυψη δανείων.
Επιπλέον 60 εκ. δάνειακες υποχρεώσεις αφορούν το γήπεδο της ομάδας "Γεώργιος Καραϊσκάκης". Με δεδομένο ότι το Καραϊσκάκη έχει έσοδα σχεδόν 6 εκ. το χρόνο είναι βέβαιο ότι θα καλύψει τις υποχρεώσεις του σχετικά γρήγορα (2023), ενώ μέχρι το 2053, οπότε λήγει η σύμβαση μίσθωσης (49 ετών), αυτός που θα το διαχειρίζεται (σήμερα είναι η Καραϊσκάκης ΑΕ, που ανήκει στον κ.Κόκκαλη) θα βάλει και αρκετά εκατομμύρια στην τσέπη.
Τί σημαίνουν όλα αυτά;
Πρώτ' απ' όλα ότι ο Σ.Κόκκαλης είναι ένας ικανότατος επιχειρηματίας, που έστησε μία καλοδουλεμένη μηχανή, που του κάνει και διαφήμιση και "ρεκλάμα" ότι αυτός χρηματοδοτεί το μαγαζί, ότι όλα οφείλονται σε αυτόν κλπ. Σήμερα δημοσιεύουν οι εφημερίδες ότι ο Ολυμπιακός, για να σταθεί πήρε δάνεια αξίας 27 εκ. Άρα, τα χρήματα αυτά δεν έβαλε ο "Πρόεδρος", όπως μας έλεγαν (Ο Κόκκαλης επενδύει, ο Κόκκαλης έφερε τον Ζιοβάνι και τους παικταράδες, ο Κόκκαλης το 'να ο Κόκκαλης τ΄άλλο).
Με δεδομένα τα στοιχεία που είδαν το φως της επικαιρότητας, θα πρέπει κάποιος να απαντήσει τί έγιναν τα λεφτά που μπήκαν στα ταμεία του Ολυμπιακού από τις συνεχείς προκρίσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ, τα εισιτήρια και τις "πιένες" που είχε παλαιότερα το Ολυμπιακό Στάδιο και τώρα το Καραϊσκάκη, την πώληση παικτών, που μοσχοπουλήθηκαν, όπως οι Καστίγιο, Γεωργάτος.
Θυμίζω τη φασαρία που έχει γίνει για τα χρέη της ΑΕΚ. Ακόμα και σήμερα που ο Πρόεδρος της ΠΑΕ έχει ξεκαθαρίσει ότι τα χρέη της ομάδας είναι 10 εκ. Ευρώ χρέη προς το ελληνικό δημόσιο, διακανονισμένα έως το 2017, 6,25 μακροχρόνιο ομολογιακό δάνειο προς τη Morgan Stanley και άλλα 4 εκ. δάνεια προς άλλες τράπεζες, υπάρχει κόσμος που εξακολουθεί να βρίζει άγρια τον Ντέμη Νικολαΐδη για κακή διαχείριση...
Είδαμε και την καλή διαχείριση του κ.Κόκκαλη, που έχει στη διαθεσή του ιδιόκτητο γήπεδο και όλους τους μηχανισμούς που του επέτρεπάν να προκρίνεται στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ από... το παράθυρο.
Προφανής μονόδρομος για όλες τις ομάδες, είναι οι νοικοκυρεμένοι λογαριασμοί. Όπως προσπαθεί να κάνει ο κ.Θανόπουλος. Οι εποχές των φωτογραφικών νόμων, όπως εκείνες που έγιναν επί "Τράπεζας Κρήτης", του άρθρου 44, αλλά και των χαριστικών ρυθμίσεων τύπου ΠΑΟΚ έχουν περάσει. Σήμερα υπάρχει το UEFA licensing που δεν επιτρέπει διαγραφές χρεών.
Και αυτό το ξέρει καλό ο Πρόεδρος Σωκράτης που κοιτάζει να την... κάνει με ελεφρα πηδηματάκια.
Το σίγουρο είναι ότι έχουμε να δούμε πολλές κολοτούμπες από όλους όσους έγλυφαν μέχρι σήμερα. Στην καλύτερη περίπτωση θα βγούνε έκπληκτοι και θα μας πούνε: "τί έγινε, ρε παιδιά;"

Οι κλειδάριθμοι και το καλό του παιχνιδιού

Δέκα λεπτά πριν ξεκινήσει η κλήρωση του πρωταθλήματος 2009-2010, η Σούπερλίγκα καλείται να πάρει μία απόφαση, που φαίνεται δευτερευούσης σημασίας, αλλά είναι ενδεικτική, για το πώς αντιλαμβάνονται οι διοικούντες το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο και πόσο τους παίρνει να αντιταχθούν με νοοτροπίες σεσποτισμού και κυριαρχίας στο χώρο. Τί εννοώ;
Τις παραμονές της κλήρωσης η ΕΡΤ ζήτησε ειδικό κλειδάριθμο, προκειμένου η Ξάνθη και ο Ολυμπιακός να μην αγωνίζονται ταυτόχρονα στην έδρα τους, για να έχει κάθε σαββατοκύριακο έναν αγώνα να προβάλλει κάθε σαββατοκύριακο.
Οι κλειδάριθμοι που έδωσε η Σουπερλίγκα αφορούν τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ, που χρησιμοποιούν την ίδια έδρα και τον ΠΑΟΚ και τον Άρη, για λόγους ασφαλείας. Δηλαδή, οι κλειδάριθμοι που δόθηκαν, δόθηκαν είτε για λειτουργικούς λόγους είτε για λόγους ασφαλείας.
Κανένας κλειδάριθμος δεν δόθηκε για να διευκολυνθούν τα κανάλια που έχουν τα δικαιώματα προβολής των αγώνων του πρωταθλήματος.
Αυτή η επιλογή είναι λογική. Το παιχνίδι προηγείται της Τηλεόρασης. Το συμφέρον της Λίγκας είναι η προβολή του "προϊόντος" της. Η σχέση της με την τηλεόραση είναι φυσικά σημαντική, διότι η τηλεόραση φέρνει λεφτά και προβολή.
Για το λόγο αυτό, προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη από την πώληση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, η Σούπερλίγκα έκανε έναν διαγωνισμό, στον οποίο πλειοδότησαν η Νόβα και ο Σκάι. Η ΕΡΤ όχι μόνο δεν έλαβε μέρος, αλλά αγόρασε τα δικαιώματα του Ολυμπιακού και της Ξάνθης, σπάζοντας το μέτωπο της κοινής διαχείρισης.
Με άλλα λόγια, η ΕΡΤ επέλεξε το δρόμο της μη συνδιαλλαγής με τη Σουπερλίγκα. Τώρα όμως ζητάει κλειδάριθμο για τις δύο ομάδες. Ζητάει, δηλαδή προνομιακή μεταχείριση έναντι των άλλων δύο ανταγωνιστών της, που τα "έσκασαν", για να πάρουν το μεγάλο πακέτο των αγώνων. Αυτό από μόνο του είναι παράλογο.
Παράλογο αίτημα προβάλλουν και ο Ολυμπιακός και η Ξάνθη, αφού δεν υφίστανται αγωνιστικοί - λειτουργικοί λόγοι, για τους οποίους θα πρέπει να τους δοθεί ειδικός κλειδάριθμος.
Άρα, οι επιλογές είναι δύο. Η ΕΡΤ πληρώνει τη Λίγκα και αγοράζει δικαιώματα (βλ. κλειδάριθμος) ή διαφορετικά κάθεται στη γωνία, στην οποία επέλεξε να κάτσει παίζοντας το παιχνίδι της διαπλοκής και της προνομιακής μεταχείρισης του Ολυμπιακού και του συνεταίρου του...
Η απόφαση της Σουπερλίγκας αν θα υποχωρήσει ή όχι, θα δείξει την πραγματική της δύναμη. Το παιχνίδι είναι συλλογικό. Παίζουν 16 ομάδες, με ίσους όρους και ίσες συνθήκες. Κάθε προνομιακή μεταχείριση, τώρα πια, δεν επιτρέπεται, γιατί θα σημαίνει πισωγύρισμα σε εποχές που θα πρέπει να περάσουν στο παρελθόν.