Με τη γλώσσα των αριθμών

Αν ο Νιόπλιας τολμάει, μετά την ήττα του Παναθηναϊκού από τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, να λέει ότι αξίζει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα, τότε τί να πεί και ο Πρίγκηπας Ντούσαν.

Στην ειδική βαθμολογία των έξι πρώτων ομάδων του Πρωταθλήματος η ΑΕΚ είναι πρώτη και καλύτερη. Κοιτάξτε:

1. ΑΕΚ 10 αγώνες 5 νίκες - 2 ισοπαλίες - 3 ήττες 17 βαθμοί

2. Ολυμπιακός 9 αγώνες 4 νίκες - 2 ισοπαλίες - 3 ήττες 14 βαθμοί

3. Παναθηναϊκός 10 αγώνες 3 νίκες - 3 ισοπαλίες - 4 ήττες 12 βαθμοί

4. Καβάλα 8 αγώνες 2 νίκες - 5 ισοπαλίες - 1 ήττα 11 βαθμοί

5. ΠΑΟΚ 9 αγώνες 4 νίκες - 1 ισοπαλία - 5 ήττες 10 βαθμοί

5. Άρης 9 αγώνες 2 νίκες - 4 ισοπαλίες - 3 ήττες 10 βαθμοί

Στην καλύτερη, για τον Ολυμπιακό περίπτωση, αν δηλαδή ο Ολυμπιακός κερδίσει τον Άρη, την τελευταία αγωνιστική, η ΑΕΚ θα ισοβαθμεί με τους "ερυθρόλευκους", σε αυτή την ειδική κατάταξη. Το γεγονός αυτό δείχνει το "μέταλλο" της ομάδας, αλλά και το ότι φέτος έχασε μία τεράστια ευκαιρία να κατακτήσει το πρωτάθλημα.

Από τους διεκδικητές του πρωταθλήματος η ΑΕΚ είναι εκείνη που αδικήθηκε περισσότερο, αλλά και εκείνη που αδίκησε περισσότερο τον εαυτό της.

Αδικήθηκε στον πρώτο γύρο σε διαδοχικούς αγώνες, όπου θα μπορούσε να έχει ακόμα και εννέα βαθμούς περισσότερους από αυτούς που έχει και, με δεδομένο ότι η διαιτησία τη "φρέναρε" σε αγώνες με τον Ολυμπιακό (στον πρώτο γύρο) και Παναθηναϊκό (και στα δύο ματς), σήμερα θα μπορούσε κάλλιστα να είναι πρώτη ή σε απόσταση αναπνοής από την κορυφή.

Αλλά, ακόμα κι έτσι, κατασφαγμένη και κατατρεγμένη από τη διαιτησία, η ΑΕΚ θα μπορούσε, αν ήταν πιο σοβαρή να έχει ήδη εξασφαλίσει τον τίτλο, αν είχε πάρει ενα μέρος από τους 20 ολόκληρους βαθμούς που έχασε από τις ομάδες που βρίσκονται από την έβδομη θέση και κάτω του βαθμολογικού πίνακα.

Θα πει κάποιος: με αυτή την έννοια και ο Ολυμπιακός, αν δεν είχε κάνει τις γκέλες με τα Γιάννενα, τον Ηρακλή και την Καβάλα στην έδρα του, σήμερα θα ήταν πρωταθλητής.

Ο Ολυμπιακός έχει χάσει 8 βαθμούς από ομάδες από την 7η θέση και κάτω. Στη λογική ενός πραγματικού πρωταθλήματος (όχι σαν του δικού μας), είναι μία φυσιολογική απώλεια.

Οι 20 βαθμοί προφανώς δεν είναι...

Συμπέρασμα;

Αν υπάρχει μία ομάδα που θα πρέπει να ενσκύψει πάνω από τα πραγματικά της λάθη και να κρίνει ότι έχασε τον φετινό τίτλο, αυτή είναι 100% η ΑΕΚ. Αυτή απέδειξε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο διεκδικητή του τίτλου ότι ήταν η καλύτερη (το αποδεικνύει η ειδική βαθμολογία των έξι πρώτων του τίτλου), αλλά και εκείνη που αδικήθηκε, αλλά και αδίκησε τον εαυτό της περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον.

Και,επομένως, να μην κάνει το λάθος να διαλυθεί και πάλι στα εξ ων συνετέθη, αλλά οικοδομήσει το μέλλον της στο ήδη υπάρχον αξιόλογο δυναμικό, με τις αναγκαίες προσθήκες...

ΒΥΘΙΣΑΤΕ ΤΗΝ ΑΕΚ!

Έξι αγωνιστικές επτά κλεμμένοι βαθμοί από την ΑΕΚ... Αλλοίωση αποτελέσματος στο ντέρμπυ με τον Ολυμπιακό, αλλοίωση αποτελέσματος στον αγώνα της Ξάνθης και ήττα από τον Παναθηναϊκό, χάρη σε ένα γκολ που ξεκίνησε από φάουλ που δεν είδε ο διαιτητής.
Θυμίζω ότι πέρσυ, η ΑΕΚ ξεκίνησε το Πρωτάθλημα με νίκη στο ντέρμπυ με τον ΠΑΟ (2-1), έφερε ισοπαλία στην Τούμπα και πήγε στη Νέα Σμύρνη, όπου πέτυχε καθαρό γκολ που επίσης της ακυρώθηκε χωρίς λόγο.
Ακόμα και αν όλα πήγαιναν κατ' ευχή για τον Δικέφαλο, στην καλύτερη περίπτωση, οι οπαδοί της δικαίως θα είχαν πάθε διωκτικό παραλλήρημα. Δεν είναι ασφαλώς μόνο τα ντέρμπυ με τον Ολυμπιακό, όπου η Ένωση ψάχνει στην... προϊστορία να βρει ένα σφύριγμα υπέρ της. Είναι το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι σε όλα τα κρίσιμα ματς της ιστορίας των τελευταίων 15 χρόνων, δεν έχει υπάρξει 50-50.
Και το συμπέρασμα που δικαίως εξάγεται είναι ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν τη θέλει την ΑΕΚ. Ο λόγος; Είναι απλός: Με ελάχιστες εξαιρέσεις, που μετρώνται στα δάκτυλα του ενός χεριού, καμία άλλη ομάδα δεν έχει το όνομα, τη φανέλα και τη στόφα να σπάσει το δίδυμο Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού. Ένα δίδυμο που θέλει να μοιραστεί τη μεγάλη πίτα του Τσάμπιονς Λιγκ. Η ΑΕΚ χαλάει αυτή τη συρμαγιά. Το σύστημα δουλεύει για ένα πρωτάθλημα σκωτσέζικου τύπου και ο μόνη ομάδα που μπορεί να χαλάσει τη σούπα είναι η ΑΕΚ.
Δαλούκας, Κάκος, Κουκουλάκης δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα εκτελεστικά όργανα εκείνων που ελέγχουν το παιχνίδι. Και όλοι εμείς τα θύματα μίας κατάστασης. Οι καταδικασμένοι να παρακολουθούμε ένα ήδη απαξιωμένο πρωτάθλημα, που αν θα χάσει και την ΑΕΚ από τους πρωταγωνιστές της θα καταντήσει Ουζουμπούρου.

ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥ

Ο Γιώργος Δαλούκας, κατά κοινή (πλην "βαμμένων γαύρων") ομολογία, έκανε πολλά και σοβαρά λάθη στον αγώνα ΑΕΚ - Ολυμπιακού. Λάθη που αφορούν όχι μόνο το μη καταλογισθέν πεντακάθαρο πέναλτυ, αλλά και λάθη στον πειθαρχικό έλεγχο. Η διαιτησία του, είτε το θέλουμε είτε όχι, αλλοίωσε το αποτέλεσμα του ματς.

Οποιοσδηποτε καλόπιστος θα έλεγε ότι "λάθη είναι ανθρώπινα" και θα πήγαινε ήσυχα για ύπνο, μετά τον ντέρμπι τής Τετάρτης. Αυτοί εδώ όμως οι απατεώνες δεν σ' αφήνουν ν' αγιάσεις. Πρώτα, ο παρατηρητής έβγαλε λάδι τον Δαλούκα. Στη συνέχεια η μη παραπομπή του από τα αρμόδια όργανα. Τέλος, λίγες ώρες μετά τα εγκλήματα του Θεσσαλού ρέφερι, η πρόταση να γίνει διαιτητής ΦΙΦΑ.

Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη ότι τα σφυρίγματα κατά της ΑΕΚ, δεν ήταν του Δαλούκα. Ήταν τα σφυρίγματα ενός ολόκληρου συστήματος που κατατρώει τις σάρκες του ελληνικού ποδοσφαίρου εδώ και χρόνια. Αφού κατάφερε ο Δαλούκας σε αυτό το περιβάλλον να επίβιώσει και να επιβραβευθεί μαγκιά του και μπράβο του. Χαρακτηρίζεται, βέβαια από τους φιλάθλους που θα τον φτύνουν, αντί να τον χειροκροτούν, αλλά και τί έγινε; Εδώ άλλοι έφυγαν από το γήπεδο μεταμφιεσμένοι; Μία ροχάλα παραπάνω μία παρακάτω δεν χάλασε ο κόσμος!

ΑΕΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Η ανατομία του πρώτου ντέρμπυ

Ώρα για ντέρμπυ (επιτέλους). ΑΕΚ - Ολυμπιακός, στο ΟΑΚΑ και ήρθε η ώρα να "παίξουμε" λιγάκι με τους παίκτες, τους προπονητές, τις τακτικές, τα "αν" και τα ¨΄ίσως" του μεγάλου αγώνα, προσπαθώντας να δούμε ποια ομάδα είναι το φαβορί και να αποτολμήσουμε ένα προγνωστικό. Έτσι, για πλάκα, χωρίς διάθεση να κάνουμε τους προφήτες επιχειρούμε μία ανατομία του αποψινού αγώνα, για να μην ξεχνάμε ότι αυτό είναι το ωραίο στο ποδόσφαιρο και βέβαια με την ελπίδα ότι το βράδυ θα δούμε ένα όμορφο ματς.

Βάσει των ρεπορτάζ, η ΑΕΚ θα παίξει ή με το 4-4-2 ή με το 4-2-3-1. Πιθανή σύνθεση:
Σάχα - Αραούχο, Μαϊστόροβιτς, Γιάχιτς, Χουανφράν - Λεονάρντο (αριστερά), Μάκος, Καφές, Σκόκο (δεξιά) - Νέμεθ, Μπλάνκο. Στο 4-2-3-1, τη θέση του Νέμεθ θα πάρει ο Γκερέιρο, παίζοντας πιο οπισθοχωρημένος πίσω από τον σέντερ φορ.

Ο Ολυμπιακός θα παίξει με 4-5-1 Νικοπολίδη - Ζεβλάκοφ, Αβραάμ, Μέλμπεργκ, Μπράβο - Ζαϊρί, Τοροσίδη, Λεντέσμα, Ντούντου, Λεονάρντο - Ντιόγο.

Ας κάνουμε πρώτ' απ' όλα μία σύγκριση παίκτη προς παίκτη (με άριστα το 10):
Τερματοφύλακας:
Σάχα - Νικοπολίδης: 7 - 7
Εκρηκτικότητα, καλή και γρήγορη μεταβίβαση με τα πόδια, σπουδαία ρεφλέξ, είναι τα δυνατά σημεία του τερματοφύλακα της ΑΕΚ, που (με εξαίρεση τον αγώνα με την Έβερτον), βρίσκεται σε καλή κατάσταση από την έναρξη του πρωταθλήματος.
Σωστές τοποθετήσεις και αντιδράσεις κάτω από τα δοκάρια, ολύμπια ψυχραιμία, που δεν τη χάνει ακόμα και όταν κάνει μεγάλα λάθη, καθιστούν τον Νικοπολίδη στα 37 χρόνια του έναν από τους κορυφαίους πορτιέρο στην Ελλάδα.

Δεξί μπακ:
Αραούχο - Ζεβλάκοφ: 6 - 6,5
Καλοί και οι δύο στο να κρατάνε τη θέση. Ο Αραούχο είναι πιο επιθετικογενής, σε σχέση με τον Πολωνό, ο οποίος όμως είναι καλύτερος στο ψηλό παιχνίδι και παίρνει μισό πόντο παραπάνω, επειδή τέτοια ντέρμπυ τα ξέρει απ' έξω και ανακατωτά.

Αριστερό μπακ:
Χουανφράν - Μπράβο: 6 - 5,5
Παρόμοια χαρακτηριστικά έχουν και οι δύο. Παρόμοιες καταγωγές (Ισπανία) και παρόμοιες παραστάσεις. Μισό πόντο παραπάνω παίρνει ο φετινός Χουανφράν, λόγω καλύτερης αγωνιστικής κατάστασης.

Στόπερ:
Μαϊστόροβιτς /Γιάχιτς - Μέλμπεργκ/Αβραάμ: 6,5 - 8:
Για πρώτη φορά θα αγωνιστούν μαζί οι κεντρικοί αμυντικοί της ΑΕΚ, ενώ ο Μέλμπεργκ με τον Αβραάμ έχουν παίξει ήδη αρκετούς αγώνες και μοιάζουν αήττητοι σε κάποιες στιγμές. Η κλάση του Μέλμπεργκ δεν συγκρίνεται με αυτή του Μαϊστόροβιτς, ενώ οι Γιάχιτς-Αβράαμ μπορεί να φαίνονται ισάξιοι, αλλά η παρουσία του Μέλμπεργκ ανεβάζει τις μετοχές και του Αβραάμ.
Σημειώστε ότι από την ΑΕΚ λείπουν οι ψηλοί ποδοσφαιριστές, πράγμα που κάνει ευάλωτη την άμυνα της Ένωσης στα στημένα, ενώ ευνοεί τους "ερυθρόλευκους". Αντίθετα, η ΑΕΚ έχει πιο γρήγορους επιθετικούς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η άμυνα των Πειραιωτών είναι αργή.

Δεξί χαφ:
Σκόκο - Ζαϊρί 8 -6,5:
Δεν συγκρίνονται οι δύο παίκτες. Ο Αργεντίνος της ΑΕΚ είναι πιο γρήγορος, με καλύτερη ντρίμπλα και εξαιρετικά τελειώματα. Αν παίξει στο πλάι θα βρει απέναντί του τον Ραούλ Μπράβο και μπορεί να κάνει τη διαφορά. ΘΑ είναι έκπληξη αν ο Ζαϊρί κριθεί αποφασιστικός παράγοντας για την έκβαση του ντέρμπι.

Αριστερό χαφ:
Λεονάρντο (ΑΕΚ) - Λεονάρντο (ΟΣΦΠ): 6 - 7
Η μάχη μεταξύ των δύο συνεπώνυμων ευνοεί τον παίκτη του Ολυμπιακού, ο οποίος παίρνει μισό πόντο παραπάνω, λόγω καλύτερης σωματοδομής (είναι πιο βαρύς σε σχέση με τον παίκτη της ΑΕΚ) και άλλον μισό πόντο, γιατί φέτος κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις και σκοράρει.

Αμυντικά χαφ:
Μάκος/Καφές - Τοροσίδης/Λεντέσμα/Ντούντου: 6,5 - 9
Στην κρίσιμη μάχη της μεσαίας γραμμής, ο Ολυμπιακός υπερέχει κατά κράτος. Και τα τρία αμυντικά του χαφ είναι υπερπλήρη, τόσο στα αμυντικά τους καθήκοντα όσο και στα επιθετικά. Επίσης, το 4-4-2 αφήνει την ΑΕΚ με δύο χαφ στον άξονα, έναντι τριών του Ολυμπιακού, πράγμα που μεταβάλλει σημαντικά την ισορροπία των δυνάμεων.
Για τον Μπάγεβιτς θα ήταν καλύτερα, να ρίξει στη μάχη τον Γκερέιρο στη θέση του Λεονάρντο (και όχι του Νέμεθ), δοκιμάζοντας ένα 4-3-3, με Μάκο/Καφέ/Γκερέιρο στα χαφ. Αυτό θα απασχολούσε περισσότερο θα χαφ του "Θρύλου" και θα επέφερε μεγαλύτερη ισορροπία στο... γρασίδι.

Επίθεση:
Νέμεθ/Μπλάνκο - Ντιόγο: 8 - 7
Υπεροπλία στο χώρο της επίθεσης έχει η ΑΕΚ, καθώς την κακή φόρμα του Μπλάνκο, υπερκαλύπτει η δαιμονιώδης αγωνιστική κατάσταση του Νέμεθ. Ο Ντιόγο μόνος του δεν μπορεί να βοηθήσει επιθετικά τον Ολυμπιακό, ο οποίος όμως μπορεί να βρει πολλές επιθετικές λύσεις από τα χαφ, αφού Λεονάρντο, Ντούντου, Τοροσίδης σκοράρουν ανελειπώς.

Συμπερασματικά:
Ανεξάρτητα από το τί έχουν δείξει μέχρι σήμερα και οι δύο ομάδες, αν πάρει κάποιος τους παίκτες έναν προς έναν θα δει ότι ο Ολυμπιακός υπερέχει. Από εκεί και πέρα, πολλά θα κριθούν από τις επιλογές που θα κάνουν οι δύο προπονητές.
Στην ΑΕΚ, για τις ανάγκες του αποψινού αγώνα, ο Μπάγεβιτς πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο να καλύψει την υπεροχή του Ολυμπιακού στα χαφ, αφήνοντας τους ταχείς επιθετικούς και μεσοεπιθετικούς του να αυτοσχεδιάσουν μπροστά.
Στον Ολυμπιακό, αν καταφέρουν να ελέγξουν το ρυθμό του αγώνα, και πάνε σε έναν κοντρολαρισμένο ρυθμό, χωρίς πολλά τρεξίματα, με πολλά στημένα θα έχουν περισσότερες πιθανότητες να φύγουν με τους τρεις βαθμούς της νίκης (όπως έκαναν στην Τούμπα).

Πάντως το ματς γέρνει προς το "διπλό" παρά προς τον "άσσο". Ίδωμεν.

Παιχνίδι για δύο

Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα και, κυρίως, έτσι όπως τα έφερε το πρόγραμμα του Πρωταθλήματος της Superleague, μέχρι την επόμενη Κυριακή, με την ολοκλήρωση του ντέρμπυ ΑΕΚ-Παναθηναϊκού, νομίζω ότι μπορούμε να έχουμε μία πρώτη αρκετά ισχυρή ένδειξη, για το εάν ο σημερινός τίτλος θα κριθεί ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό ή αν ανάμεσα στους δύο θα μπορέσει να "χωθεί" και η ΑΕΚ.
Το πρωτάθλημα έχει πολύ δρόμο μπροστά του, αλλά οι μέχρι τώρα ενδείξεις είναι σαφείς και η τρέχουσα εβδομάδα απλώς θα τις επικυρώσει. Από τις άλλες ομάδες που θα μπορούσαν να χωθούν, ο ΠΑΟΚ και ο Άρης είναι ήδη έξω από κάθε υπέρβαση. Ο ΠΑΟΚ, μετά βεβαιότητος είναι έξω από κάθε διεκδίκηση, αφού δεν μπόρεσε να αποσπάσει ούτε βαθμό στο ντέρμπυ της Τούμπας από τον Ολυμπιακό. Ο Άρης δείχνει ομάδα ποιότητας, αδικήθηκε κατάφορα στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν φαίνεται ικανός να πάει παραπάνω από τα play offs. Στα crash test με τους "αιωνίους", οι δύο μεγάλες ομάδες της Θεσσαλονίκης έθεσαν τον εαυτό τους εκτός διεκδίκησης τίτλου.
Τώρα έρχεται η σειρά της ΑΕΚ. Το όνομα και η φανέλα της είναι σαφώς βαρύτερες από εκείνα του ΠΑΟΚ και του Άρη. Η ΑΕΚ είναι ομάδα πρωταθλητισμού, λόγω παράδοσης. Στο αυριανό ματς με τον Ολυμπιακό και την Κυριακή με τον ΠΑΟ, πρέπει να δείξει αν φέτος έχει και την ποιότητα να το διεκδικήσει μέχρι τέλους.
Αν στα επόμενα δύο ματς η ΑΕΚ δεν πάρει τουλάχιστον τρεις βαθμούς, τότε αποχαιρετά κάθε όνειρο. Θα μείνει 5, 6 ή 8 βαθμούς πίσω από τον ΠΑΟ και η διαφορά αυτή δεν καλύπτεται με τίποτα, καθώς η ισοπαλία στα Γιάννενα απέδειξε ότι δεν μπορεί η ΑΕΚ να πάει "τρένο" και να μαζέψει τα πάντα, από όπου και αν περάσει. Επίσης, αν στα δύο ντέρμπυ (που σημειωτέον είναι και στην έδρα της) δεν κερδίσει τουλάχιστον έναν εκ των δύο μεγάλων αντιπάλων της δεν θα έχει κανένα ψυχολογικό έρισμα να συνεχίσει τον φτωχό αλλά τίμιο αγώνα της. Θα αποχαιρετήσει κάθε όνειρο για τίτλο ήδη από την πέμπτη αγωνιστική.
Αυτά λέει η λογική και τα μαθηματικά...
Αν με ρωτήσει κάποιος τί προβλέπω, τότε θα πω ότι η τρέχουσα εβδομάδα θα είναι καταδικαστική για την ΑΕΚ. Η ποιότητα των παικτών της είναι υπολείπεται κατά πολύ της ποιότητας του ρόστερ του ΠΑΟ και του Ολυμπιακού και η δουλειά του Μπάγεβιτς δεν έχει πείσει ότι η ομαδική δουλειά μπορεί να καλύψει αυτό το handicap. Αργά ή γρήγορα, αυτό θα φαινόταν στο πρωτάθλημα. Το πρόγραμμα του Πρωταθλήματος έφερε έτσι τα πράγματα, που οι χτυπητές αδυναμίες της ΑΕΚ, ιδίως στο χώρο της μεσαίας γραμμής, θα φανούν άμεσα. Δεν πιστεύω δηλαδή, ότι οι μέσοι της θα μπορέσουν να αντέξουν απέναντι σε Ντούντου, Στολτίδη, Τοροσίδη, Λεονάρντο και μετά από τρεις ημέρες απέναντι σε Κατσουράνη, Ζιλμπέρτο, Νίνη (ή Καραγκούνη). Αν απέναντι σε αυτά τα... hummer, οι Μάκος, Καφές, Γιαχάγια, Ενσαλίβα μπορέσουν να βγάλουν άκρη μέσα σε διάστημα πέντε ημερών, τότε θα έχουν επιτύχει ένα ποδοσφαιρικό θαύμα, ισοδύναμο της επιτυχίας της Εθνικής Ελλάδας στο Euro 2004. Μόνο που ακόμα και εκείνη η ομάδα, στη μεσαία γραμμή κάθε άλλο παρά τυχαίους παίκτες είχε.
Είναι λοιπόν σχεδόν βέβαιο, ότι από τη Δευτέρα και μετά θα έχουμε ένα παιχνίδι για δύο και, ως γνωστόν στους δύο τρίτος δεν χωρεί.

ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ Η ΛΟΓΙΚΗ

Αν μπορούσε ο Σωκράτης Κόκκαλης κάθε Τρίτη να αλλάζει προπονητή θα το έκανε δίχως άλλο. Στην ανορθόδοξη, αλλά καθ' όλα κατανοητή λογική του θείου Σωκράτη, μία ομάδα χρειάζεται να έχει παίκτες, όχι στο πλαίσιο ενός συστήματος και μίας αγωνιστικής λογικής, αλλά στο πλαίσιο της λαϊκίστικης πολιτικής που κάνει όλα τα χρόνια που είναι ο βασικός μέτοχος του Ολυμπιακού. Τα πρωταθλήματα δεν τα κατακτά η ομάδα, αλλά αυτός ο ίδιος. Με τους διαιτητές, με τις παράγκες, με τον Γκαγκάτση, στα χαρτιά. Αυτοί οι τρόποι είναι κατά πολύ καλύτεροι, από κάθε άλλον τρόπο. Έτσι ώστε, ακόμα και τις κούπες που δίκαια σήκωσε ο Ολυμπιακός σε αυτά τα δεκατρία χρόνια (υπάρχουν και τέτοιες και δεν είναι λίγες), εξακολουθεί να τις προβάλει ως προσωπικές του επιτυχίες, παρά επιτυχίες της ομάδας.

Αυτός άλλωστε, μπορεί να είναι ένας από τους λόγους που έδιωξε τον κατά τεκμήριο καλύτερο προπονητή στην Ελλάδα, τον Ντούσαν Μπάγεβιτς και για τους οποίους, στον Ολυμπιακό η ιεραρχία δεν είναι η κλασική: ΠΡΟΕΔΡΟΣ - ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ - ΠΑΙΚΤΕΣ, αλλά ΠΡΟΕΔΡΟΣ - ΒΕΝΤΕΤΕΣ ΠΑΙΚΤΕΣ - ΠΑΙΚΤΕΣ - ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ.

Με τις βεντέτες (δηλαδή με τις μεταγραφές) ο Πρόεδρος κάνει το κομμάτι του προς τους οπαδούς της ομάδας, με αυτές καταφέρνει να δείχνει την ισχύ του στο σύστημα όπου θέλει να επιδείξει ισχύ.

Το να πάρεις έναν καλό προπονητή δεν συμφέρει. Γιατί τότε, οι επιτυχίες αποδίδονται σε αυτόν και όχι στον Πρόεδρο.

Όλα αυτά θα ίσχυαν αναμφισβήτητα και στο μέγιστο βαθμό, αν στη μέση δεν βρίσκονταν και τα... μπικικίνια. Ο φετινός Ολυμπιακός στήθηκε μόνο και μόνο για να παντελονιάσει ο Πρόεδρος τα 20 εκ. Ευρώ του Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτός ήταν ο στόχος, βάσει αυτού του στόχου χτίστηκε η ομάδα, με αυτόν τον στόχο αποκτήθηκε ο προπονητής, Τίμουρ Κετσπάγια. Και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο για να επιτύχεις τους στόχους σου, δεν αρκεί απλά να τους θέτεις... Χρειάζεται και να τους υπηρετείς. Έτσι και έγινε και ο Ολυμπιακός πέρασε στους ομίλους.

Ο Σωκράτης μην κατορθώνοντας να ανανεώσει με τον Βαλβέρδε, δεν γλύτωσε μόνο τη διαφορά του μισθού του Βάσκου με το μισθό του Κετσπάγια. Γλύτωσε και ένα κάρο Ευρώ, που θα έπρεπε να δώσει για μεταγραφές, που σίγουρα θα του ζητούσε ο Βαλβέρδε, σε αντίθεση με τον σεμνό Τίμουρ.

Ο Κετσπάγια, εργατικός και τίμιος, υπηρέτησε τον σκοπό για τον οποίον προσλήφθηκε και πέτυχε αναμφισβήτητα. Για να πάρεις όμως το Πρωτάθλημα, πρέπει να φτιάξεις μία ομάδα για τριάντα αγώνες, όχι για τους τέσσερις των προκριματικών. Εκεί κάπου, το παιχνίδι χάθηκε... Καβάλησε και το καλάμι και στο πρώτο λάθος (0-0 με την Καβάλα), ο Πρόεδρος, που νοιάζεται για το τί θα πει ο κόσμος, τον... σούταρε.

Σε όλα αυτά δεν υπάρχει, βέβαια, καμία λογική. Όλοι λένε να φτιάξουμε ομάδα για να πάρουμε τίτλους. Ο Ολυμπιακός λέει: Ζω και υπάρχω για τον Πρόεδρο. Αν τον Πρόεδρο τον συμφέρει να πάρω παίκτες θα πάρω. Αν τον συμφέρει να πάρω τίτλους, θα τους πάρω, με κάθε μέσο. Το τελευταίο πράγμα που με νοιάζει είναι να χτίσω ομάδα.

Και αυτή η λογική, δεν αλλάζει... Χρόνια τώρα. Μόνο που θα έρθει κάποια στιγμή, που δεν θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της. Και τότε, ο Ολυμπιακός θα έχει σοβαρά προβλήματα να σταθεί στα πόδια του.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ!

Το επεισόδιο του Ζιμπρίλ Σισέ στον Βόλο, κατά τη διάρκεια του φιλικού αγώνα Ολυμπιακού Βόλου - Παναθηναϊκού έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά από ανάλογα περιστατικά, που κάθε άλλο παρά ασυνήθιστα είναι, στα ελληνικά γήπεδα. Θυμίζουμε το περσινό περιστατικό του Σέρτζιο Κονσεϊσάο, στο Χαριλάου, στον αγώνα Κυπέλλου, όπου έβρεχε οικοδομικά υλικά, το επεισόδιο του Νικοπολίδη, που κλότσησε οπαδό που είχε μπει στο γήπεδο και τον απειλούσε και φυσικά το τελευταίο περιστατικό με τον Μιχάλη Σηφάκη.

Σε κάθε περίπτωση, οι ποδοσφαιριστές επέδειξαν διαφορετικές συμπεριφορές. Όλοι επαίνεσαν την νηφαλιότητα του Μιχάλη Σηφάκη, όλοι καταδίκασαν την αντίδραση του Κονσεϊσάο και του του Σισέ ("παίρνει πολλά λεφτά, δεν έπρεπε να τσιμπήσει"), μερικοί δικαιολόγησαν τον Νικοπολίδη που χτύπησε εν ψυχρώ έναν φίλαθλο, αλλά αθωώθηκε επειδή βρισκόταν σε άμυνα...

Δύο μέτρα και δύο σταθμά, στην αντιμετώπιση των ποδοσφαιριστών, εκ μέρους των αρμόδιων δικαιοδοτικά όργανα, των δημοσιογράφων και των "δημοσιογράφων" ανάλογα με το ποια φανέλα φοράει ο κάθε ποδοσφαιριστής. Δεν θέλω να κάνω συγκρίσεις... Να πω δηλαδή, ότι αν ο Νικοπολίδης ήταν σε αυτοάμυνα επειδή του επιτέθηκε ένας κάφρος, τότε τί να πει ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο που έβρεξε στην πλάτη του μία οικοδομή.

Τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, αποτελούν μέρος μίας γενικευμένης νοοτροπίας που δεν προστατεύει τους παίκτες, αλλά τις ομάδες, τους παράγοντες και τους κάφρους (των κερκίδων και των δημοσιογραφικών θεωρίων), που αποτελούν το σύστημα του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Θυμίζω το τέλος του Ντέμη Νικολαΐδη στον αγώνα του κατά της βίας. Ο μόνος Πρόεδρος της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου, που απέβαλε φίλαθλο από το γήπεδό του, επειδή πέταξε μπουκάλι στον καλύτερο παίκτη της αντιπάλου ομάδας (Ριβάλντο), ο μόνος Πρόεδρος που έμπρακτα τα έβαλε με τους ταραξίες των γηπέδων κατηγορήθηκε από ολόκληρο το σύστημα και εν τέλει αποβλήθηκε ως αποτυχημένος.

Αυτοί είμαστε, αυτό είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και όσο κανένας δεν θα προστατεύει τους πραγματικούς πρωταγωνιστές, δηλαδή, τους ίδιους τους παίκτες, όλους ανεξαιρέτως τους παίκτες και όχι μόνο εκείνους του Ολυμπιακού, αυτά θα είναι τα αποτελέσματα.

ΥΓ Περιμένουμε ακόμα και σήμερα μία ανακοίνωση υπέρ του Σισέ από τον ΠΣΑΠ